‘Ik ben niet voor oorlog, ik ben voor vrede’, zegt Izzie als ze moet kiezen aan welke kant ze staat – Israël of Palestina – bij een potje straatvoetbal. Izzie is elf jaar, haar moeder heeft zich thuis opgesloten en Izzie zoekt troost en betekenis in het schetsboek van haar grootmoeder. (meer…)
Pas in het zesde en laatste deel van de Missa in tempore belli uit 1796 greep het me echt naar de keel. ‘Dona, dona, dona nobis pacem’ zingt het Koor van De Nationale Opera onder leiding van dirigent Lorenzo Viotti heftig en het klinkt met een daadwerkelijke urgentie. Of het nu de dreiging is van de Fransen in 1796, die Wenen in willen nemen, of de ellende in Afghanistan in 2021, of welke oorlog dan ook: geef ons in godsnaam vrede! (meer…)
Jeugdtheatergezelschap Het Laagland uit Sittard maakte in 2015 de dialectvoorstelling Zujerleech.Vanwege het grote succes zou deze herfst een herneming gespeeld worden. Daar stak corona een stokje voor. Het gezelschap maakte er daarom een live gespeelde ‘stream’ van. Die werd deze maand enkele keren uitgezonden via internetplatform Zoom. (meer…)
Vanwege corona is alles in flux, ook bij Opera Zuid. De double-bill La voix humaine van Francis Poulenc en L’heure espagnole van Maurice Ravel zou vanuit hun huistheater in Maastricht live gestreamd worden naar verschillende bioscoopzalen door het hele land. De nieuwe lockdown gooide roet in het eten, noodgedwongen werd de première enkel online aangeboden. (meer…)
Mozarts laatste opera Die Zauberflöte is een van de meeste gespeelde opera’s. Hij bevat mooie (en ook iets minder mooie) muziek, maar het libretto van de Weense schouwburgdirecteur Emanuel Schikaneder hangt van de ongerijmdheden aan elkaar en staat vol met racistische en seksistische platitudes. (meer…)
Wat als sprookjes hun magie verliezen, niet iedereen lang en gelukkig kan leven en verhalen vertellen niet meer helpt? Deze vragen staan centraal in Zoek, de aangrijpende nieuwe voorstelling van Kwatta die het aandurft om te eindigen met een huilbui die niemand onberoerd laat. (meer…)
‘Tak!’ Razendsnel maken we ons zo klein mogelijk en proberen muisstil te zijn tot het gevaar is geweken. Als de kust weer veilig is, vervolgen we onze tocht over de gele stenen weg, in de hoop de Tovenaar van Oz te vinden. We zijn al anderhalf uur onderweg, hebben dingen gedaan die we normaal nooit in een theater doen, maar of we zullen slagen in onze missie? (meer…)
Er zijn maar drie zangers, ze spelen met gebruikmaking van eenvoudige kledingstukken zeven personages. Aan het einde van de opera gaan ze allemaal dood. Een voor een lopen ze weg. Dat verdwijnen is een wezenlijk onderdeel van de voorstelling. Ook de drie musici verdwijnen en komen niet terug voor het applaus. (meer…)
Woedend is Dr. Klein. Heb je zojuist het eigen genie aan de hele zaal getoond door de grote Poponel in een kleine Poponel te veranderen, houdt die zich niet aan de voorwaarde voortaan alles wat iedereen doet meteen ook te doen. ‘Wat een stomme opera! Dat hele machinegedoe voor niets. Ik ga naar huis!’ Eerder had hij het al aan de stok met zijn assistente en zelfs letterlijk met de dirigent: ‘O wat een ramp als je zo slim bent en dan zo’n dirigent…’ (meer…)
