Joost Oomen, schrijver, performer en drummer maar bovenal dichter, publiceerde in 2011 zijn eerste poëziebundel en de liefde voor het genre stroomt hem golvend door het bloed. Zijn passievolle podiumperformance doet denken aan die van Johnny van Doorn of Jules Deelder. (meer…)
‘Heeft u mijn zoon gezien?’ Terwijl Joost Oomen en Joep Hendrikx halverwege hun stoomvaart-introductie in Federico García Lorca zitten, worden ze onderbreken door een gesluierde Jos Nargy. De openingsscène van LORCA verwijst naar de slotscène van El Público, een nooit opgevoerd drama van de Spaanse dichter die centraal staat in deze wonderlijke Oerol-voorstelling. (meer…)
Ze gaan er een ‘gezellig half uurtje van maken’, belooft muzikant-performer Willie Darktrousers in een schutterige introductie, om vervolgens uitgebreid te sterven. Zijn dood is de cue voor Joost Oomen: als een extatische voorganger-op-lsd leidt Oomen vervolgens een langgerekt massaritueel, waarin hij het publiek met allerhande opdrachten volop betrekt, om zodoende zijn vriend weer tot leven te wekken. (meer…)
De eerste aflevering van theater-talkshow-hybride De Futuristen van Het NUT en Studium Generale Utrecht voelt nog wat onwennig, maar de ontmoeting tussen fictie en realiteit levert ten minste één moment van vuurwerk op. (meer…)
De theaterrecensent blijft thuis. De theaterzalen zijn dicht, maar het online aanbod staat wagenwijd open. In plaats van voorstellingen te bezoeken, zap ik de komende dagen lukraak langs registraties, live-streams en andere online-projecten. (meer…)
Op het podium in de Westerkerk in Leeuwarden springt een dichter rond in een soort psychedelische pyjama. Schreeuwend draagt hij zijn poëzie voor. Achter hem speelt een band luide, vrolijke muziek. De dichter gooit vruchten naar het publiek, zegent de toeschouwers op de eerste rij met een banaan gedoopt in sinaasappelsap. Dan sleurt hij ze het podium op, om een dansje te maken, met hem en met elkaar. ‘Er zijn vruchtjes’, schreeuwt hij, ‘die je in je navel kunt stoppen, zodat je de hele dag gelukkig bent!’ (meer…)
In een schuimrubberen woestijn staan vier figuren. Een Oog, een Pols, een Libiër en een Spaanse. Hun levens zijn op mysterieuze wijze met elkaar verbonden. Theatergroep Azijn doet met De zon als hij valt een gedurfde poging om de gelijknamige novelle naar het theater te brengen.
(meer…)
