De geluidstechnici in theater Meervaart hebben het voor elkaar gekregen dat de tokkel- en strijkinstrumenten, de zangstemmen en het slagwerk van het zevenkoppige Amsterdams Andalusisch Orkest samen de geur en de smaak van rijpe granaatappels oproepen. (meer…)
Het Amsterdamse college wil meer subsidie verlenen aan nog zeven culturele instellingen, waaronder ICK Dans Amsterdam en Jakop Ahlbom Company. Dat maakte cultuurwethouder Touria Meliani gisteren bekend in een brief aan de gemeenteraad. Het gaat om organisaties die afgelopen zomer van het Amsterdams Fonds voor de Kunst (AFK) een positief advies ontvingen, maar geen volledige toekenning wegens ontoereikend budget. Daarnaast zoekt het college naar een oplossing voor Dat! School, Likeminds en het Amsterdamse Bostheater. (meer…)
Hé, bij binnenkomst ruiken we dat er nog wordt gerookt in dit theater. Of in deze bokswedstrijd. De rokers, twee vrouwen in bokskledij, staan in twee hoeken van de boksring, die in het midden van de speelvloer staat opgesteld. Publiek zit er aan vier kanten omheen. (meer…)
Nevelige mist sijpelt over een met gruis bedekt landschap, dreunende klanken vergezellen drie knipperende lichtpalen, en twee gekromde lichamen wringen zich van het een naar het andere punt op het podium. Ultra slokt je op in een mysterieuze, onheilspellende wereld. (meer…)
Terwijl de laatste bezoekers de zaal van de Meervaart binnenlopen, komen door dezelfde deur duistere figuren binnen. De zeven dansers van ICK dragen zwarte maskers die hun gezichten volledig bedekken en witte capuchons met lange wijde mouwen, als de beschermende kleding van onderzoekers op een ramplocatie. De nog niet brandende lampen op hun voorhoofd, turen als een derde oog het publiek in. (meer…)
In de danssolo Sway laat choreograaf Andreas Hannes zijn ledematen alle kanten opzwaaien. Eerder werkte Hannes een basale beweging als het huppelen systematisch uit, in de fascinerende voorstelling Tremble. In Sway ontbreekt een dergelijke focus. (meer…)
Het contrast is groot in deze double bill van ICK Dans Amsterdam. In het serene The Ritual geeft Sedrig Verwoert als choreograaf en als danser vorm aan een persoonlijke transformatie. In hun stuk Anybody out There? zetten Emio Greco en Pieter C. Scholten er grote gebaren tegenover, begeleid door hectisch slagwerk en aangezet met vette uitroeptekens. (meer…)
We, the Shameless door ICK Dans Amsterdam (choreografie: Emio Greco en Pieter C. Scholten) biedt de toeschouwer een volledig nieuwe blik op de danssolo. In deze performance delen twee vrouwen de gehele bühne. Ze vloeien in, uit en langs elkaar, verbeelden samen één collectief lichaam. (meer…)
De sculptuur van was stelt een jonge vrouw voor, een meisje eerder. Ze staat in een voetbed van zand, omsloten door drie witte wanden. De spotlights boven haar hoofd strijken telkens een andere kleursterkte over haar heen. Prachtig. (meer…)
Achterin een donkere ruimte zien we Mami Kang staan. Een klein beetje licht valt op haar lichaam. Ze maakt minimale, vloeiende bewegingen en komt langzaam naar voren gelopen. Haar bewegingen worden even hoekig en schokkend, en dan weer rustig en vloeiend. Ze gaat zitten, sluit haar ogen en het lijkt alsof ze haar brein herprogrammeert: als ze haar ogen opent, is haar blik veranderd. Ze beweegt met kwaliteit van een personage uit een videogame naar een tak die ze in de bijna lege ruimte vindt. (meer…)
