De Brakke Grond

Kijken door een inclusieve bril en snappen welke gevoeligheden er bestaan in het theater, leer je niet zomaar als je dat een leven lang niet hebt hoeven doen. Nan van Houte en Neske Beks, inmiddels door de wol geverfd, wisselen in een correspondentie hun ervaringen uit en nodigen vervolgens een volgend koppel uit om het gesprek voort te zetten.
(meer…)

Als ik na de première op een late zaterdagnamiddag over winkelstraat de Meir in Antwerpen in de drukke menigte (het lijken wel mieren!) loop, zie ik een straatmuzikant met twee grote honden aan zijn voeten. Ze hebben plastic brillen op. Is er hier sprake van vermenselijking van dieren? Vinden die honden dat zelf wel leuk? Vragen die direct opborrelen na Dier, de eerste jeugdvoorstelling van Tom Struyf, gewoon omdat ze daar ook aan bod kwamen. (meer…)

De vuistdikke literaire klassieker van Thomas Mann lijkt niet erg geschikt voor een toneelbewerking. Het valt te prijzen dat Desnor zich daar niet aan gewaagd heeft. Hoe loods je een dergelijk verhaal dán deze tijd binnen? (meer…)

Pleasant Island is de tweede voorstelling die Silke Huysmans en Hannes Dereere creëren in hun focus op ecologische en economische vraagstukken. In Mining Stories (2016) stond de Braziliaanse mijnbouw centraal, hun nieuwste werk zoomt in op de tragiek van het kleinste eiland ter wereld in de Stille Oceaan. In hun documentaire aanpak heeft de mobiele telefoon ditmaal een hoofdrol. (meer…)

Beyond the Black Box, een driedaags festival van SoAP, C-Takt en De Brakke Grond, toont werk op verschillende locaties in en om het gebouw, maar niet in de zwarte doos. Dat wil zeggen, en zijn wel degelijk enkele performances die gebruik maken van trekken, doeken, licht- en geluidsinstallatie, maar hun functioneren volgt dan weer niet gebruikelijke theater op- of instellingen. Het publiek is bijvoorbeeld zelf performer of, wanneer het wel op stoelen mag zitten kijken, doorkruist de performance in ieder geval het traditionele, op de vierde wand en representatie gestoelde, perspectief met andere kijk- en handelingsconventies. (meer…)

Andrade is geïnspireerd door het beroemde kannibalisme-pamflet van de Braziliaanse, modernistische dichter Oswald de Andrade. Gepubliceerd in 1928, beschrijft het de ingrijpende, ‘invasieve’ trekken van het koloniale regime als een vorm van kannibalisme. (meer…)

Drie voorstellingen van de Vlaamse choreograaf Michiel Vandevelde zijn dezer maanden in Amsterdam te zien. Eind oktober stond Paradise Now (1968-2018) twee dagen in De Brakke Grond, afgelopen week was Human Landscapes – Book 1 eenmalig te zien tijdens 100 dagen Veem en half december is Vandevelde dan weer terug in de Brakke Grond met Andrade, waarin hij diens beroemde kannibalistische manifesto loslaat op de huidige overkill aan beeldcultuur, een van Vandeveldes favoriete onderwerpen. (meer…)

Uitgever Marlies Oele heeft gisteren de Boyer Trofee ontvangen. De prijs wordt onregelmatig toegekend aan iemand die een significante rol speelt voor de Nederlandse toneelschrijfkunst. Het is een initiatief van het Platform Theaterauteurs, dat werd … Lees verder

Is Europa een goed idee? Kan een Europees Burger Lied, een European Citizen Popsong, de mensen ervan overtuigen dat Europa een eenheid moet worden en blijven? Deze idealistische vraag stelt theatermaakster en mimespeelster Marieke Dermul … Lees verder

Bart Govaert (Antwerpen, 1973) is momenteel nog … Lees verder