We kunnen het niet weten, maar misschien had de librettist van Mozarts opera Don Giovanni uit 1787, Lorenzo da Ponte, zijn vingers afgelikt bij de versie die De Nationale Opera er nu van speelt. Da Ponte had geen hoge pet op van de mensen die zijn opera’s bevolken. In deze Don Giovanni bedriegen ze allemaal elkaar en zichzelf. Het zijn net mensen en dat is behoorlijk spannend. (meer…)
De mevrouw naast mij heeft de tijd van haar leven. Geweldig hè, zegt ze na elke scène tegen haar buurvrouw. Wanneer Bertadino zich tegen het slot een mes in het hart wil steken, veert ze verschrikt op en schudt heftig van nee: niet doen! Als Flavio zijn vader daarop de dolk uit handen slaat, steekt ze enthousiast twee duimen op naar het toneel: yes! Na elke aria begint ze uitbundig te klappen. – En daarin is zij bepaald niet de enige, wat de toch al statische handeling behoorlijk ophoudt. (meer…)
De laatste decennia is Don Giovanni door operaregisseurs uitgeknepen als een citroen. We hebben de zoon van de Commendatore en vrouwenverslinder in alle schakeringen voorbij zien komen: van slachtoffer tot schurk, van vrolijke narcist tot … Lees verder
