In vijf jaar werd Kiki Schippers vier keer genomineerd voor de Annie M.G. Schmidtprijs. In 2017 werd de nominatie voor het lied Er spoelen mensen aan verzilverd. Haar optredens op Oerol, De Parade, bij de talkshow De Vooravond en het radioprogramma Spijkers met Koppen hebben een stevige verzameling verrassende en ijzersterke liedjes opgeleverd. Een begenadigd conferencier is ze daarentegen allerminst. In haar nieuwste theaterconcert Kiki Schippers met band laat ze beide kanten zien.

Na een prachtige close harmony-opening met haar band in een hoekje van het podium, grijpt Kiki Schippers, ster in het snel schrijven van een actueel lied, nog even terug op haar optreden een tijdje terug bij Spijkers met Koppen. Daarin zong ze een lekker fel en grappig lied over de BBB van Caroline van der Plas, die veel ruimte in haar stal biedt voor de naïeve kiezer.

Ben je bang dat je moet stoppen met het doden van je vee
Bel BBB
Vind je nadenken niet direct een pré
Bel BBB
Als het eventjes niet lukt op de wc
Bel BBB

Daarna gaat Schippers echt van start met een serie liedjes met uitstekende teksten en soms wat magere melodietjes, maar die worden door haar vier muzikanten, die een traditionele gitaarband vormen, weer lekker opgepimpt. De liefdesliedjes, met zowel opgetogen als zwaarmoedige randjes over het einde van een relatie (waarbij de slide gitaar zijn stemmige werk doet), krijgen bijna allemaal een verrassende twist.

Nee, met die liedjes is zelden iets mis. De jury van de Annie M.G. Schmidtprijs heeft er weer een voorraad liedjes bij, waaronder een bijzonder geestig nummer waarin de kwantummechanica erbij wordt gesleept en een kleurrijk, humoristisch en inhoudelijk sterk lied over het leven op de boerderij. Daar voelen alle dieren de bui wel hangen en ontloopt zelfs de stier, die lange tijd ontspannen kon rondlopen, zijn lot niet. De Partij voor de Dieren kan zich geen beter campagnelied voorstellen.

In het programma vraagt Schippers zich af wie we zijn, op welk punt in ons leven we zijn beland en of we wezenlijke invloed hebben op de loop van het leven? Dat thema is al snel duidelijk en de liedjes haken daar haarscherp op in. Maar de rommelige vervolgverhaaltjes tussen de liedjes door leveren vrijwel niets extra’s op en halen het niveau van het programma stevig onderuit. Als ze weer aan zo’n miniconference begint, kan het geen kwaad om in het hoofd wat praktische zaken door te nemen, zoals wat we morgen gaan eten en welke boodschappen daarvoor in huis moeten worden gehaald.

Vergeleken met de perfect opgebouwde theaterconcerten van Peter van Rooijen en Joost Spijkers, die kort geleden eveneens in De Kleine Komedie in première gingen, is een avondje Kiki Schippers met band een wankel bouwwerkje. Niet eens zozeer omdat er naast de hogeschoolliedjes ook wel een paar dertien-in-een-dozijnnummers zijn geslopen, maar vooral vanwege die praatjes tussen de liedjes door en de lengte van het programma.

Die twee laatste zaken hebben met elkaar te maken. Na een van de liedjes over eenzaamheid gaan de leden van de band met een zaklantaarn op zoek in de zaal naar mogelijke date-kandidaten voor hun zangeres. En met die drie kandidaten wordt een tergend lang en vooral saai gesprek gevoerd, dat er niet beter op wordt als Schippers wel twintig keer het woord ‘leuk’ gebruikt.

De informatie uit die gesprekken komt later weer terug in het programma, maar daarvoor heeft Schippers wel een pauze in haar programma nodig. Een extra lange pauze zelfs. Goed voor de baromzet, maar heel slecht voor de samenhang van het programma, dat na de pauze weer helemaal opnieuw op gang moet komen. En dat gaat wel heel moeizaam met een belabberd stukje stand-up.

De inzakkers in het programma worden deels gecompenseerd door de liedjes, maar de balans is zoek. Het is ook weer niet zo dat we geen genoeg van die liedjes kunnen krijgen en daarom maar een programma van kwart over acht tot elf uur voorgeschoteld moeten krijgen.

Foto: Jaap Reedijk