Twee theaterbezoekers die zichzelf beschouwen als cultuurminnaars, maar voortdurend de namen van schrijvers en theatermakers verhaspelen. Ze hebben het over Gijs Scholten van Asbak en bespreken verder nog het werk van Harry Muesli en Toon F. Hermans, bekend van ‘De ontdekking van de Hema’ en ‘Nooit meer gapen’. En kent u het werk van Karel en die ene gast?

Dit is het teleurstellende begin van Vrijdag vs. Sandifort, de derde voorstelling van Remko Vrijdag en Martine Sandifort. Vrijdag, bekend van De Vliegende Panters, en Sandifort, voormalig theaterpartner van Alex Klaasen en bekend van haar televisiepersonage Dokter Corry, maakten een aantal jaar geleden een verrassend debuut als cabaretduo. Met hun groteske speelstijl en hun gekke typetjes voegden ze echt iets toe aan het cabaretlandschap.  Maar na twee succesvolle voorstellingen lijkt de inspiratie op te zijn.

Aan hun spel ligt het niet. Vrijdag en Sandifort zijn goede acteurs, die een tomeloze energie hebben en bijzonder goed zijn in het neerzetten van gemankeerde types. Ook in deze voorstelling komt weer een bonte stoet aan typetjes voorbij, die bijna allemaal een of ander gebrek hebben. Maar waar Vrijdag en Sandifort er in vorige voorstellingen in slaagden om met die typetjes een commentaar op de maatschappij te leveren, zijn de melige grappen in deze voorstelling te flauw en te weinig origineel om ons echt aan het lachen te maken. Echt goede satire bieden Vrijdag en Sandifort ook niet, daarvoor zijn hun typetjes te karikaturaal en te ongeloofwaardig. De voorstelling ontstijgt hierdoor helaas nauwelijks het niveau van de openingssketch.

Vrijdag en Sandifort hebben ervoor gekozen om een aantal typetjes telkens terug te laten keren. Zo maken we in de voorstelling kennis met een spastische verkoper (Sandifort), die een autistische jongen (Vrijdag) aan een cadeau voor zijn vriend probeert te helpen. Ook keren de twee cultuurminnende vriendinnen uit de openingssketch nog verschillende malen terug. Hoewel de voorstelling hiermee een heldere structuur krijgt, zijn deze typetjes niet sterk genoeg om de hele voorstelling te dragen.

Hoogtepunt van de avond is één van de sketches rondom de vriendinnen uit het begin. Hierin vertelt een van hen, met vet Rotterdams accent, dat ze haar kanker overwonnen heeft door ‘positief te denken’. Deze sketch wordt niet alleen subliem uitgevoerd, maar bevat bovendien een scherp commentaar op een dominant maatschappelijk vertoog over kanker – waarin kanker als een ‘vijand’ wordt afgeschilderd die je zelf moet ‘overwinnen’, niet in de laatste plaats door ‘positief te blijven’. Met deze sketch laten Vrijdag en Sandifort even zien waartoe ze in staat zijn.

Foto: Bob Bronshoff