‘Weet je wat pas eng is? Als je moeder heel langzaam haar gezicht van haar hoofd trekt, en dat er dan een verbrand hoofd onder zit. Dus dat je moeder niet je moeder is, maar een verbrand iemand met een masker van je moeder op.’ In de jeugdvoorstelling Voor de zekerheid gaan Annelies Appelhof en Britt Bakker voor ons op onderzoek. De centrale vraag: angst, hoe doe je dat?

Maar voordat ze beginnen worden we welkom geheten door een vriendelijke, zij het licht ongeruste vrouw. Gisteren ging er namelijk het een en ander niet helemaal goed tijdens de voorstelling. Wat precies wordt niet helemaal duidelijk, maar in ieder geval heeft een aantal bezoekers voortijdig de voorstelling verlaten. Bovendien zijn er wat toeschouwers gewond geraakt. Of er voor vanavond maatregelen zijn getroffen, is de vraag aan de speler die al sinds binnenkomst roerloos op de speelvloer staat. Maar de vrouw praat tegen dovemansoren: de persoon blijft doodstil richting de zaal staren. Een volledig omsluitend masker verhult elke mogelijke mimiek.

Maskers, ook al zoiets engs. Net zoals poppen, of het donker, volgens een aantal kinderen in de zaal die halverwege de voorstelling worden gevraagd waar zij bang voor zijn. Annelies Appelhof en Britt Bakker vertellen ons, in college-achtige scènes die af en toe terugkomen in deze korte montagevoorstelling, dat er drie dingen zijn die onze angsten veroorzaken: een nare ervaring, informatie van anderen en iemand anders bang zien zijn. In een aantal korte, vooral humoristische scènes onderzoeken ze hoe en waarom angst zich kan manifesteren. Van crime scene, via speelplein naar een karaoke-avond: angst komt op de meest willekeurige momenten om de hoek kijken.

Appelhof en Bakker laten met deze voorstelling zien dat ze behoorlijk wat in hun mars hebben: ze spelen een divers scala aan personages en schakelen moeiteloos. Hun spelplezier is aanstekelijk, en het jonge publiek in de Krakeling gruwelt vrolijk met ze mee: regelmatig valt er een gesmoord ‘oh my God!’ of ‘OMG!’ vanuit de zaal. Appelhof en Sonderen maakten deze voorstelling onder de vleugels van BonteHond, het jeugdtheatergezelschap van artistiek leider René Geerlings, die de eindregie van deze voorstelling deed. Appelhof bedacht het concept samen met theatermaker Karlijn Sonderen, met wie ze samen Het Kantoor vormt. In 2015 werden ze geselecteerd voor de Nieuwe Makersregeling van het Fonds Podiumkunsten.

Hoe humoristisch ook, het is jammer dat ze in Voor de zekerheid hun onderwerp voornamelijk vanuit de ironie benaderen. Dat doen ze weliswaar kundig – en het ridiculiseert op een prettige manier onze op angst ingerichte samenleving, waarin elk onbeheerd koffertje tot directe en volledige ontruiming zorgt – maar het maakt ook benieuwd wat er voorbij de spot zit. Door alles in de overdrijving te zetten, blijft de voorstelling aan de oppervlakte. Waar zijn ze zelf bang voor? Wat zit er achter al die angst?

Wie niet kan fantaseren, kent ook geen angst, zei de Deense filosoof Søren Kierkegaard. Bang zijn vereist dus een zekere mate van creativiteit. Laten we in dat kader vooral met zijn allen bang blijven. Maar dan graag wel met evenveel humor en relativering als bij Appelhof en Sonderen. Dan komt het wel goed.