Wat is de waarde van DNA als het hart een besluit heeft gemaakt? En wat als dat besluit is gemaakt in de naam van liefde? Met een poëtische enscenering brengt Alize Zandwijk opnieuw een ode aan de confronterende teksten van de Libanees-Canadese schrijver Wajdi Mouawad. Tegen de achtergrond van het voortdurende Israëlisch-Palestijns conflict toont dit familiedrama de onlosmakelijke verwevenheid tussen persoonlijke identiteit en wereldbrede politiek.

‘Jij dwingt mij iemand buiten te sluiten terwijl ik níemand wil buitensluiten!’ David wankelt op de rand tussen woede en hysterie als hij zijn onwrikbare ongenoegen uit over de nieuwe liefde van zijn zoon Eitan tijdens een Pesachmaal in Berlijn. Wahida, het meisje dat Eitan ontmoette in de bibliotheek van een New Yorkse universiteit is niet Joods, en ook nog eens Arabisch. Als zij tijdens haar thesis over een zestiende-eeuwse Marokkaanse diplomaat de Joodse jongen tegen het lijf loopt, laat deze laatste niets over aan het toeval. Zij zijn voor elkaar bestemd. Het etentje mondt uit in een catastrofe en Eitan besluit op zoek te gaan naar antwoorden in Israël. Er volgen ontdekkingen van familiegeheimen die hij zelf nooit had kunnen bedenken.

De onconventionele manier waarop Wajdi Mouawad in zijn verhalen omgaat met chronologie komt in de regie van Alize Zandwijk op een poëtische en tegelijkertijd destabiliserende manier terug. Bijvoorbeeld tijdens een scène waarin Wahida het ene moment zwijmelend vertelt over haar ontmoeting met Eitan en het andere moment boven het ziekenhuisbed hangt van haar geliefde. Blinde paniek. Hij is in een coma geraakt tijdens een explosie op een brug tussen Jordanië en Israël en zij moet zijn familie op de hoogte brengen van dit vreselijke nieuws.

In tegenstelling tot een steriel wit decor waarop gedurende de vertellingen allerlei woorden en symbolen worden gekrabbeld, verwarmen de animaties van Wim Bechtold het hart. Een schaduwspel van onbevangen vogels die, tussen de dramatische passages door, de enorme boom midden op het podium als hun speelveld gebruiken. Ook de prachtige live muzikale omlijsting door Amber Docters van Leeuwen doet soms vergeten dat het om een liefdesverhaal gaat dat in vlammen dreigt op te gaan.

Het Arabische woord Alhuwiya – wat identiteit betekent – herinnert gedurende de hele voorstelling aan een ongrijpbaar concept dat leefwerelden bij elkaar kan brengen en even krachtig uit elkaar kan rukken. Het woord wordt ergens aan het begin van de voorstelling op de muur geschreven door een abstract personage (Yahya Gaier) dat op een fluïde manier de hele uitvoering bij elkaar brengt. Soms in de vorm van een soort mimespeler en dan weer in de gedaante van een rabbijn die het Pesachmaal begeleidt.

Het Palestijns-Israëlisch conflict is complex en laat nog geen signalen zien van een potentiële verzoening. Onder regie van Alize Zandwijk biedt Vogels behalve voer voor bewustwording een sprankje hoop die overstijgend is aan polariserende perspectieven op genetica. Een uitnodiging om het hart te openen voor die oh zo verraderlijke ander.

Foto: Fabian Calis