Een niet erkende vorm van huiselijk geweld, noemt Sara Kroos het: grootouders die zich bemoeien met de opvoeding van hun kleinkind. Ze weet er alles van. Niet zo lang geleden stonden haar vader en moeder op de stoep met de omineuze mededeling dat ze het huis naast dat van hun dochter hadden gekocht.

Ouders die ineens je buren zijn. Om aan het idee te wennen ging Kroos met haar vader, moeder, vrouw en tienjarige dochter op vakantie naar Senegal. Drie generaties eigenzinnigheid op weg in een klein busje naar een Afrikaans geboortefeest. Zoals Kroos het vertelt zie je ze zitten: de assertieve moeder, de zuchtende dochter en Kroos zelf, die haar geduld probeert te behouden tussen zoveel familiaire onverkwikkelijkheid. Uitgerekend zij krijgt te kampen met buikloop van de genantste soort.

In haar zevende programma Van jewelse toont Kroos zich een volleerd vakvrouw. Ze is een bevlogen verhalenverteller: scherp, grillig, vol ironie en galgenhumor. De grapdichtheid ligt hoog. Met grote precisie vuurt ze haar grappen af op het publiek, dat weerloos is bij zoveel goed getimede geestigheid en innemend vertelplezier.

Familie vormt de rode draad van haar nieuwe voorstelling, maar ook andere persoonlijke bespiegelingen passeren de revue, waaronder een hilarische persiflage van de heterovrouw en een beeldende beschrijving van een avondje eten met vrienden. Feilloos benoemt de ze onvolkomenheden van de mensen om zich heen.

Maar Kroos spaart ook zichzelf en haar familie niet. Ze drijft de spot met haar eigen bazigheid en in mooi geformuleerde zinnen haalt ze uit naar haar familieleden. Vaak volgt op zo’n afkatsketch een gevoelig lied, dat de angel uit haar zwarte grappen haalt. Het zorgt voor een prettige balans, die scherpe verhalen afgewisseld met poëtische nummers op piano, begeleid op drums door Rutger Hoorn.

Dat is het knappe van dit nieuwe programma: in Van jewelste durft Sara Kroos intiem én nietsontziend te zijn.

Foto: Krooskunst