Met zijn saxofoons geeft het Amstelkwartet de muziek van Bach, Haydn, Vivaldi en Mozart een bijzonder geluid. Muzikaal zit het wel snor met Toeters en taart van Productiehuis Oorkaan, maar het verhaal is erg dunnetjes en zo is het ook met de grappen. Een echt uitbundig feestje wil dit theatraal concert, voor iedereen vanaf zes jaar, maar niet worden.

Drie vrienden organiseren een feestje voor hun jarige vriend, in een ronde boog om het publiek komen ze al spelend op.  De sfeer is meteen gezet. Hun jarige vriend André is een stermuzikant en die attitude heeft hij ook. Wanneer André opkomt oogt zijn driedelige zwarte pak met zwartwitte gilet en blauwe kwasten op de schouders net iets gewichtiger dan dat van de anderen en zo gedraagt de jarige muzikant zich ook.

Het Amstelkwartet bespeelt vier verschillende saxofoons, die van André (Remco Jalk ) is de kleinste, de sopraansaxofoon. Op het toneel staan twee schermen. Terwijl André zijn vrienden opdraagt een beeld te maken van een dorpskerkje met boom ter illustratie van zijn spel, neemt hij zelf plaats achter het scherm en zien we slechts zijn schaduw spelen. Uit een aantal Albert Heijntassen halen de drie verschillende attributen tevoorschijn, een ovenrooster, verschillende pakjes boter die opgestapeld worden en een tak. En plots is daar de schaduw van het gewenste beeld.

Nog tweemaal haalt het kwartet de truc met het schaduwspel uit, ze weten de kinderen ermee te boeien. Dat geldt minder voor de onderlinge wisselwerking tussen André en zijn ‘drie schaduwen’. Het feestje wordt geleidelijk aan aangekleed. Er komen ballonnen op het toneel, een taart en de jarige job heeft aldoor niets in de gaten. Een gegeven waar de regie niets mee doet. De drie nemen hun vriend op de hak. En hoewel de pesterijen weinig voorstellen, speelt André uiteindelijk een toontje lager. Lang hoeft de jarige niet in de put te zitten, er valt tenslotte wat te vieren.

Theatraal heeft Toeters en taart weinig om het lijf. Het spel, de regie, alles blijft bijzonder vlak. Wie vooral op de oren afgaat, hoort een goed op elkaar ingespeeld kwartet dat elk muziekwerk aankan en vooral een genot is om naar te luisteren.

Foto: Ronald Knapp