Een hevig glitterend gordijn siert de achterwand, links op het toneel staat een grote kamerplant en rechts twee synthesizers. Het is het ideale decor voor een entertainer die met foute muziek en flauwe grappen bruiloften en partijen opluistert. Zo op het oog is Thomas van Luyns smaakvol avondje uit een persiflage. Maar is dat wel zo?

‘We gaan het niet hebben over pies en poep en ook niet over smegma of aarzen vol wormen.’ Daar gaat hij het allemaal niet over hebben, zegt de cabaretier in zijn feestelijke kostuum. Nee, dit is een smaakvol  avondje uit! De champagne ligt in de koeler en de glazen staan klaar. De stampvolle zaal in de Amsterdamse Kleine Komedie ligt dan al dubbel van het lachen.

En dat is nog maar het begin. Een groep scholieren die in de snackbar stoned de slappe lach krijgt over frikadellen met mayonaise is er niets bij. ‘Wat zou je doen als je vriendin ineens haar broek laat zakken en op de vloer piest,’ vraagt hij. Lachen!

Thomas van Luyn, bekend van televisieprogramma’s als Kopspijkers en de Mike & Thomas Show, staat voor het eerst in negen jaar solo op het toneel. Ofwel zonder zijn vaste theaterpartner Mike Boddé met wie hij al sinds zijn jeugd optreedt. Kritiek vindt hij eng, doodeng, vertelt hij in een interview in de Volkskrant van 26 november. Juist daarom wil hij in deze show uitproberen hoe ver hij kan gaan. Hoe vies, raar, gemeen of gestoord hij kan doen zonder de sympathie van zijn publiek te verliezen. Dat is héél ver. Sterker nog, het maakt niet uit wat hij zegt of doet: de zaal sluit hem in de armen.

Als het gezellige, nee supergezellige avondje uit dan toch echt begint, zit de stemming er al helemaal in. Meezingers, glitterlicht, zangers met een galm in de microfoon: alle technieken uit de entertainmentindustrie passeren de revue. Als hij in zijn handen klapt, klapt het publiek mee. Als hij zijn ritmebox aanzet en drie zinnen zonder inhoud zingt, krijgt hij al applaus.

Thomas van Luyn is snel, expressief en hij is een sterke imitator. Dat weten we ook door zijn typetjes in Kopspijkers. Met Vlaams accent speelt hij een professor die vanachter de kamerplant op het toneel over de wonderen der natuur spreekt. Ook de discjockey die op een schoolfeest traag het stof van een single afblaast is grappig. Net als de wild swingende jongen tussen klasgenoten die op de maat van de muziek suf van links naar rechts stappen.

Maar is het een show vol intelligente humor met een dubbele bodem? Ontstijgt hij het niveau van een entertainer op een bruiloft in Uden? Of zijn het gewoon de grappen van Kabouter Plop met een flinke slok op?

De spanningsboog hapert en een betere timing zou het avondje uit minder langdradig maken. Eigenlijk is het een tekst die je schrijft nadat je een fles drank achterover hebt geslagen en denkt: ik doe het gewoon, niemand die me nog tegenhoudt! Thomans van Luyns smaakvol avondje uit is vooral een persiflage op het cabaretpubliek.

Foto: Margriet Jeninga