Een pension in een Engels landhuis, een sneeuwstorm, kapotte telefoonlijnen en een mysterieus nieuwsbericht over een moord. Het zijn ingrediënten voor een klassieke whodunnit, en The Mousetrap is misschien wel de klassieker der klassiekers. REP entertainment slaagt erin om de tijdloosheid van Agatha Christie de Noordzee over te brengen.
The Mousetrap, een bewerking van een hoorspel van Agatha Christie, speelt al vanaf 1952 op West End in Londen, met Covid-19 als enige onderbreking. Het stuk op zichzelf gonst al van geheimzinnigheid en traditie, aangezien het publiek aan het eind van de voorstelling wordt verzocht om de ontknoping nooit verder te vertellen. De premisse dat iedereen die The Mousetrap gezien heeft, deelgenoot is van hetzelfde geheim, maakt de voorstelling tot een levende legende. Dit heeft een groot aandeel in de spanning rondom een whodunnit die verder lijkt op vele anderen.
The Mousetrap speelt zich af in de meest voorkomende setting voor een Brits moordmysterie: een oud, afgezonderd landhuis. In dit geval Monkswell Manor, een pension dat het echtpaar Ralston net heeft geërfd van een tante. De kersverse eigenaren krijgen bezoek van verschillende hotelgasten. Op het eerste gezicht zijn zij platte karakters, door een paar kenmerken tot typetjes teruggebracht, waaronder een norse oude dame (met veel humor gespeeld door Willeke van Ammelrooy), een goedgemutste majoor (Wilbert Gieske) en een Italiaanse man met een gênant dik aangezet accent (Xander van Vledder). Ze zitten echter in een Agatha Christie, dus niets is wat het lijkt.
Vlak voor een sneeuwstorm het huis volledig isoleert van de buitenwereld, sluit een jonge politie-inspecteur zich aan bij het gezelschap, omdat hij vermoedt dat er een moordenaar onder hen is, die wraak neemt op mensen uit diens verleden. Er ontrafelt zich een zoektocht, niet alleen naar de moordenaar, maar ook naar het volgende slachtoffer, waarbij de dubbelzinnige uitspraken en impliciete verdenkingen rondvliegen tot het je begint te duizelen.
The Mousetrap speelt in de regie van Jasper Verheugd een interessant spel, waarin telkens de balans tussen cliché en tijdloosheid wordt opgezocht. Het plot volgt een bekende formule, maar de intriges zitten sterk in elkaar. Clichématige elementen betekenen dus niet direct dat het plot voorspelbaar is, integendeel.
Ook het decor van Joris van Veldhoven speelt met de traditionele setting. Vanuit een portret op de muur kijkt Dame Christie zelf neer op het hele tafereel. Het decor is bijna volledig in grijstinten, als een zwart-witfoto. Dit wordt een paar keer doorbroken door fel gekleurd licht, een stilistisch ontwerp van Uri Rapaport dat de voorstelling een bijna cartoonachtige associatie geeft. Er zitten ook filmische elementen in het toneelbeeld, zoals de geprojecteerde intro en aftiteling, ironisch aangezien de filmrechten nog altijd niet zijn vrijgegeven.
Er straalt veel spelplezier af van de achtkoppige cast. Danny Westerweel valt op als skiënde inspecteur Trotter, een politieagent die zijn baan strikt probeert uit te voeren, maar zich in zijn enthousiasme af en toe laat meeslepen in de sensatie en dramatiek. Aangezien hij dezelfde puzzel probeert op te lossen als het publiek, maakt hij af en toe een opmerking schuin richting de zaal, wat zorgt voor luchtigheid in een voorstelling die zichzelf verder zeer serieus neemt.
The Mousetrap voldoet aan de verwachtingen: het is een spannend mysterie met een verrassende plottwist, niet meer en niet minder. Juist door de albekende codes van de whodunnit volledig te omarmen, slaagt REP entertainment erin om het publiek mee te nemen in de zoektocht naar de moordenaar en inderdaad echt deelgenoot te maken van het geheim van The Mousetrap.
Foto: Willem van Walderveen
Ik kan nergens informatie vinden wat er waar en wanneer speelt in den haag.
Heel veel info over wat er te zien is . Maar ik kan niet met de computer overweg dus kan ook niets bestellen. Ga de naar het theater aan de kassa kopen.
Maar als ik al niet ,an vinden in bv de posthoorn houd het voor veel ouderen op.
Of is dat de bedoeling?
@Kees, naast de recensie staat een link naar de speellijst. De voorstelling is niet meer in Den Haag te zien, wel in Rotterdam. Zie ook: https://repentertainment.nl/themousetrap/
Vanmiddag bij de voorstelling Moustrap geweest. We hebben gezien hoe moeilijk het is om een toneelstuk goed over te laten komen. En we vinden dat het niet gelukt is. We waren enorm teleurgesteld na het lezen van de recensies. Een saai en slaapverwekkend eerste deel, slecht geacteerd, ook van Willeke hadden we meer verwacht. Totaal niet spannend en weinig mysterie. Het plot is onverwacht en de laatste 5 minuten wel een stuk beter. Dure kaartjes die ik het beslist niet waard vind. Vervolg is het toneelstuk, moord op de Oriënt-Express. Deze laten we maar voorbij gaan. Gelukkig zijn ze overal uitverkocht door de recensies en nieuwsgierigheid en verwachtingen die gewekt worden. In de pauze en de wandelgangen blijken wij niet de enige te zijn met teleurstelling.
Op 7 april zijn we naar The Mousetrap in het oude Luxor in Rotterdam geweest. Zelfs de term ‘overacting’ is hier niet van toepassing want van acteren was in dit geval geen sprake. De acteurs riepen hun teksten overdreven luid naar elkaar en de zaal, vergezeld van potsierlijke gebaren en mimiek, waardoor je het gebeuren niet serieus kon nemen. Het deed ons denken aan de TV kantine met het verschil dat je daar om kon lachen. Ja, we hebben wel gelachen maar dan omdat het belachelijk was.
Er zijn amateurgezelschappen die in staat zijn je WEL mee te nemen in het verhaal omdat het niveau daar beduidend hoger ligt.
Wij zijn in de pauze naar huis gegaan, weggegooid geld.
Wij sluiten ons aan bij de vorige reacties. Het geheel viel nogal tegen. Niet spannend, niet al te best toneelspel. Eigenlijk zijn we best teleurgesteld dat een toneelstuk dat zo goed staat aangeschreven, zo slecht overkwam. Het is jammer dat degene die de eigenaresse van het landhuis speelt, te jong is voor deze rol. Af en toe bleef het stil, leek het wel of de spelers hun tekst kwijt waren. Dat haalde de vaart er uit en maakte het saai.
Teleurgesteld verlieten wij het theater Chasse in Breda. Slecht geacteerd en langdradig. Acteurs die hun lesje aan het oplezen waren. Bijna schreeuwde ipv acteren.Had er voor de pauze uit willen lopen maar vanwege mijn partner de rit uitgezeten. Heb nooit zo naar het einde van een voorstelling uitgezien. Verloren tijd en geld. De volgende toneel stuk van dit gezelschap zal ik niet van de partij zijn. Een afrader
Wat leren we vooral uit deze reacties? ‘The Mousetrap’ heeft blijkbaar veel mensen naar het theater getrokken die geen toneel gewend zijn. Ik wel, en ik had er dus gewoon een leuke avond aan. Let wel: niemand beweert hier dat dit nou echt dé allerbeste voorstelling van het hele theaterseizoen was, dat is niet het geval, maar dus gewoon wél een leuke avond, precies in lijn ook met alle drie-sterren-recensies. Een prima cast, mooi decor en, in tegenstelling tot bij ‘Murder on the Orient Express’ volgend jaar, wist ik hier nog niet wie het gedaan had, en zat ik dus lekker mee te gissen. En voor wie zich wél een ervaren toneelkijker waant: ga dit nou niet vergelijken met Shakespeare, Beckett of Pinter, want dat ís het niet, dat was ook nooit de bedoeling, en nogmaals: dat beeld werd ook in de PR en de recensies niet opgeroepen. REP Entertainment heeft al pontificaal op hun homepage staan dat ze theater “voor een breed publiek” maken, en dat is dus ook inderdaad het geval – en daar is niks mis mee. Ik snap dus écht niet waar deze negativiteit vandaan komt…
Mooi decor, belichting, muziek, maar deze voorstelling bleef voor mij ‘op afstand’. Niet geloofwaardig geacteerd, het nam mij niet mee in het verhaal.