Arash Parvin was niet zeker van zijn visum, maar het is hem gelukt. Dezer dagen peformt de jonge Iranese schrijver, die toneel studeerde aan de Universiteit van Teheran, op het Fringe Festival The Mountain, een verhaal over de centrale verkeersader van Teheran, Valiasr street.

Met stiften en piepkleine poppetjes schetst hij al pratend en tekenend op een groot wit blad papier op de vloer de situatie in Teheran. Verleden en heden, van voor en van na de revolutie, perspectieven van zijn vader en moeder komen voorbij. Videobeelden tonen interviews met taxichauffeurs die ook zo hun visie hebben op Valiasr street en de situatie in Teheran.

Parvin wil graag zijn publiek betrekken en stelt in zijn introductie dat wij als publiek met hem moeten optrekken, terwijl hij het verhaal doet over de displacement van hem en zijn familie. Of hij daarmee gewoon een wandeling bedoelt of dat het om ontheemding gaat, wordt niet helemaal duidelijk.

De introductie en enkele aanvullingen zijn in het Engels, maar het leeuwendeel van zijn verhaal doet Parvin in het Farsi. De vertaling wordt achter hem geprojecteerd op de muur, helaas niet altijd synchroon, wat voor extra verwarring zorgt.

Uiteindelijk is het erg moeilijk om Parvin te volgen, al krijg je een aardig sfeerbeeld van Teheran uit de mapping van 20 kilometer boulevard. Om te volgen waar The Mountain precies om gaat, moet je toch echt Farsi verstaan. Omdat Parvin toch al zo improviseert, is het eigenlijk jammer dat hij niet de hele voorstelling in het Engels probeert te doen. Dan zou er ook een zekere gelijkheid tussen toeschouwer en performer ontstaan. Iets waar Parvin duidelijk naar opzoek is.