Vijftien seconden. Niet langer krijgt iedereen de tijd om iets uit te beelden of te zeggen. Back to Back Theatre rijgt al die mini-performances aan elkaar tot een film. De veelheid aan optredens en hun variatie zit wel snor. Maar wat iedereen nu precies uitbeeldt of uitdraagt is niet altijd duidelijk. Wel wordt iedereen gezien.

Na thuisland Australië doet het gezelschap nu Europese steden aan. Tijdens festival Tweetakt is er op het festivalterrein een filmset, The Democratic Set: een groot houten vierkant hok, een soort kamer, zonder voorkant. Daarvoor bevindt zich de camera en cameraman die in vijftien seconden op een rail voorbij glijden. Tijdens die vijftien seconden krijgt iedereen de gelegenheid iets te doen: een dansje, door het beeld fietsen, iets zeggen in het Engels of Nederlands, of muziek maken. Vaak kinderen, ook mensen alleen, met z’n tweeën of in een groep. Al die mensen met hun vijftien secondes worden achter elkaar gemonteerd en je krijgt een film.

In Nederland kennen we het televisieprogramma Achterwerk in de kast. Hierin konden kinderen een voor een vanuit een poppenkast hun zegje doen. Dat zegje van sommigen sneed hout, van anderen niet. The Democratic Set heeft dezelfde formule, maar de sneltreinvaart doet afbreuk aan de individuele boodschappen. Veel blijft er niet van hangen. Wel weet je dat je na afloop een heleboel verschillende mensen hebt gezien. De film lijkt meer op de videoclip van Lou Reed waarop destijds bekende zangers elk een strofe van ‘Perfect Day’ mochten zingen. Ook hun eigen bijdrage was klein, maar ook zij werden door iedereen gezien.

Het meest inhoudelijke komt nog door de prachtige montage. We zien soms bepaalde thema’s en sommige mensen terugkomen. We horen mensen praten, zingen of zelf muziek maken. Af en toe komt er een zigeunerorkestje voorbij. Hun muziek klinkt ook na hun vijftien seconden nog door. Maar vaker horen we een geluidsband die alles prachtig aan elkaar lijmt. De speciale vraag vanuit het gezelschap naar specifieke Nederlandse elementen werd beantwoord door een handjevol fragmenten met mannen en vrouwen in oud-Nederlandse klederdracht. Leuk voor de buitenlandse kijker, maar voor het Nederlands publiek komt het gezocht over.

The Democratic Set doet zijn naam eer aan. We zien mensen in allerlei maten en kleuren. Met allerlei gebreken en vaardigheden. We zien meligheid, dansjes, acrobatiek en letters. We horen zang, muziek, stilte en stemmen. Of hun optredens nu zijn geslaagd kan niet worden gezegd, en lijkt ook niet de vraag te zijn. We zien vooral veel mensen. Waarvan sommigen toch echt wel iets in hun mars lijken te hebben.

Foto: Anna Tregloan