Men heeft zich nog maar net genesteld op de theaterstoelen van Corrosia in Almere, wanneer Vrouwkje Tuinman zonder pardon begint te vertellen over cryonisme: over honderd jaar wakker worden en leven in een tijd waarin er een remedie voor kanker is. Tijd wordt halt gehouden door Vrouwkje Tuinman, de verkeershandhaver van de klok in de muzikale voorstelling Stop de tijd, en langzaam komen Martin Fondse, het Matangi Quartet en Margriet Sjoerdsma oplopen om het publiek te begeleiden naar het kwijtraken van de tel.

In een intieme en minimale setting verzamelen de dichteres, de zangeres en de muzikanten zich rondom de vleugel van Fondse. Een amicaal portret. Het enige opmerkelijke is een eenzame peer die boven de vleugel hangt, en iedere keer wanneer Tuinman de muziekstroom onderbreekt met nieuwe poëtische gedachten, de rol lijkt te hebben van een ‘eureka’-lichtpeertje. Ondanks de abstracte thematiek en vaak beladen onderwerpen zijn haar gedichten toegankelijk. Het zijn geen woorden van finesse of fijnproeverij, maar de effectiviteit zit in de sterke nasmaak en de lichte roes van melancholische bezinning die haar nuchtere zinnen teweegbrengen.

Zo worden alledaagse voorwerpen geverfd met een weemoedigheid waarbij wordt stilgestaan bij het doorgaan van tijd. Voortleven in de vergeten sokken onderin de ladekast of in het verlopen lot wiens eigenaar nooit meer is komen opdagen om zijn twee euro te innen. Het is wat het is, maar tegelijkertijd slaat het in als een bom. Zo ook de stem van zangeres Margriet Sjoerdsma, die met heldere klanken de vertaalslag maakt van gesproken naar gezongen poëzie, met jazzy en theatrale ondertonen.

Zwierigheid is te vinden in de strijkslagen van Matangi, waarin strijkstokken de afgebroken wijzers van klokken worden die zelf beslissen hoe tijdloosheid wordt bespeeld en ervaren. Verfraaiing zit tevens in de composities die Fondse tovert op de piano en ter plekke dirigeert. Deze muzikale vervlechtingen geven extra dimensie aan de betekenis van de woorden.

Met de thematiek en alle elementen heeft Stop de tijd potentieel de juiste ingrediënten voor een cocktail van overdreven en gepretendeerd sentiment, maar de leden van de cast houden het daarentegen laag bij de grond. Er wordt hardop gelachen over fouten in lichtstanden en in een kort intermezzo mixt Fondse fragmenten uit het televisieprogramma Per seconde wijzer met een elektronische beat en het strijkkwartet, en schudt daarmee de lachspieren even wakker.

Stop de tijd is wat het is en niets meer of minder: een uurtje luisteren zonder al te veel poespas.

Foto: Nicolas