Twee korte dansstukken staan centraal in RRRReuring, een programmering van het Amsterdamse Podium Mozaïek waarin nieuwe theatermakers zich maandelijks presenteren. Tijdens Julidans is gekozen voor twee choreografen met Surinaamse roots die hiphop en theaterdans combineren.

De avond start met Crackdown, een choreografie van theatermaakster Sayonara Prika, tevens als docent verbonden aan hiphopschool Solid Ground, waarin drie danseressen moderne dans en hiphop vermengen. Het thema is onderdrukking maar als je dat niet weet zul je het niet zo snel herkennen; dit is namelijk slechts abstract uitgewerkt.

Suzanne Gorter opent sterk, zij heeft een krachtige uitstraling. Ze doet haar bovenkleding uit maar krijgt van danseres Liza Seniouk direct kleding toegeworpen om aan te trekken. Je kunt het bekijken als de behoefte zichzelf te bevrijden maar hierin door anderen te worden tegengewerkt.

De derde performer, Laisaa van der Kust, kan net als de andere danseressen goed met hiphop uit de voeten. In de uptempo-delen van de elektronische muziek waarbij het drietal synchroon beweegt, komen zij overtuigend over. De rustiger, meer lyrische delen zijn minder indrukwekkend. Crackdown eindigt vrij abrupt, alsof de muziek opeens wordt weggedraaid.

Na een korte pauze is het toneel voor Shailesh Bahoran, die eveneens uit de hiphop-scene afkomstig is. In zijn voorstelling Heritage gaat hij op zoek naar zijn Hindoestaanse wortels. Bahoran begon eind jaren negentig met breakdancing en bekwaamde zich onder meer in locking, het maken van robotachtige bewegingen waarbij de robot lijkt te haperen. Hij kreeg meer interesse in zijn eigen culturele afkomst en zag overeenkomsten tussen zijn hiphopstijl en klassieke Indiase dans. In Heritage probeert hij beide stijlen te combineren en dat lukt hem verbazingwekkend goed.

Zijn mooi uitgelichte, tengere danserslichaam maakt hoekige en verfijnde bewegingen; hij creëert een vloeiende aaneenschakeling van hiphop-moves en sierlijke gebaren die naar het klassieke India verwijzen. Wanneer hij in lotushouding eindigt, kun je als toeschouwer niets anders bedenken dan dat je hier een authentiek danser hebt gezien die echt vanuit zijn hart met de danskunst bezig is.