De pizzadozen vliegen door de lucht bij Romeo & Julia door Goedemorgentheaterproducties uit Gorinchem. We zijn in het fraaie theater Periscoop en deze versie van Shakespeares ultieme liefdestragedie, geschreven circa 1591-1596, is vooral bestemd voor een jong publiek. Regisseur Fons van Rongen maakt er een supersnel drama van, hierin gesteund door een inventieve tekstbewerking van Fleur van Greuningen. En met slechts drie spelers: Barbara Sloesen als Julia, Jonathan Demoor in de rol van Romeo en Joost Claes in allerhande andere rollen, telkens kundig verkleed en perfect van dictie. Of Claes nu Julia’s vader is, de Min, Apotheker, Broeder Laurence of Prins Escalus: het klopt allemaal.

De eeuwigdurende familietwist tussen de Capulets en Montagues wordt in deze versie uitgevochten door lokale pizzabakkers. In een decor van rood-wit geruite gordijnen, tafeltjes en vooral torenhoge stapels pizzadozen speelt de handeling zich af.  Julia Capulet meets Romeo Montague, een jeugdige, gepassioneerde liefde ontvlamt en een onfortuinlijke familietwist bereikt een noodlottig hoogtepunt. Er zijn ontelbaar veel bewerkingen van Romeo en Julia, en telkens weer valt op hoe onverwoestbaar krachtig het plot is. Je zou kunnen zeggen: het verhaal is niet kapot te krijgen. De liefde die indruist tegen maatschappelijke conventies, familie-eer, de roep van het hart versus de eisen van de maatschappij en tot slot de dood.

Het spel van het drietal is verfrissend ontspannen, trefzeker en energiek. Barbara Sloesen presenteert een gevoelige en tedere Julia, maar is nergens bakvisachtig, integendeel. Ze is energiek en krachtdadig, verliefd in de volle overtuiging dat haar liefde goed en oprecht is.

Er is een mooi moment dat ze zich onder de dekens van haar bed zou willen verstoppen uit puur verdriet, maar die dekens zijn opengevouwen pizzadozen. Jonathan Demoor zet een timide Romeo neer, beslist niet een telg uit de vechtjassende Montagues waartoe hij behoort. Met deze bijna zachtmoedige rolinvulling laten spelers en regisseur zien dat het geweld niet cruciaal is voor het verhaal; dat is in tal van andere uitvoeringen anders, en soms overheerst zelfs het geweld.

Drie personages blijken voldoende te zijn, dat is wel de verrassing van deze versie. Joost Claes fungeert perfect als verbindende schakel tussen de verschillende verhaallijnen. Moeiteloos schakelt hij over van Julia’s verzorgster naar de broeder die het slaapmiddel aan Julia geeft en zelfs de apotheker die Romeo het gif overhandigt. Met de fatale afloop als gevolg.

Dit is een voorstelling vol spelersplezier en geloof in de theatrale mogelijkheden van een klassieke tekst van meer dan vierhonderd jaar geleden. Waardig zijn de woorden aan het slot van de prins die heerst over Verona: de geliefden hebben weliswaar de dood gevonden, maar hun lot moet de Capulets en de Montagues ervan overtuigen dat hun dodelijke vete eindelijk voorbij moet zijn.

Foto: Bart van Rongen