Choreografe Lonneke van Leth gebruikt dans en het onverwoestbare verhaal van Romeo en Julia om mensen vanaf twaalf iets van de vluchtelingenproblematiek mee te geven. Dat doet ze compact en effectief, prima toegesneden op de doelgroep.

Twee dansers, twee schermen en een voice-over zijn genoeg om het verhaal te vertellen. En het verhaal zelf natuurlijk, goed geschreven door acteur/auteur/regisseur Martijn de Rijk. De mens is een ei, zegt Walid: de schaal is wat hij nu is, de dooier wat hij kan worden. Maar bij een raketaanval werden zijn schaal en dooier door elkaar geklutst.

Na een zware reis komt hij terecht in een Nederlands asielzoekerscentrum. Riccardo Sbrighi danst Walid met elegante poses, maar ook met snel wisselende emoties: een mooie jongen die veel heeft meegemaakt.

In Nederland hebben Maartje en haar vader een conflict. Zij wil die arme vluchtelingen helpen, vader Jan is de woordvoerder van de anti-azc-beweging. Tenminste, hij wil niet dat er nog veel meer vluchtelingen komen in het dorpje waar zij wonen.

Maartje gaat als vrijwilliger helpen bij het azc. Camille Pidou is als Maartje jong, fris en steeds verliefder. Net zoals Sbrighi danste zij bij Isabelle Beernaert. Samen zijn ze een mooi stel. Ze bekronen hun liefde met een romantisch duet.

Van de vaders Jan en Ibrahim zijn de pratende hoofden te zien op schermen. Jan verdedigt zijn keuzes, Ibrahim vraagt zich af waarom de mensen zo bang zijn. Hij heeft zich altijd open opgesteld, maar hield ook vast aan zijn eigen waarden: ‘als ik mezelf nog meer aanpas, verdwijn ik.’ Ze staan recht tegenover elkaar, maar erkennen ook dat ze zelf beoordelingsfouten hebben gemaakt. Tegen wil en dank wordt vader Jan ook de vertegenwoordiger van de meest grofgebekte reaguurders, maar hij vliegt zelf ook uit de bocht. Als zijn overleg met de gemeentelijke bestuurders niks oplevert, doet hij uit frustratie een al te pittige uitspraak. Dat is het begin van een dramatisch einde. Gevaarlijke woorden hoeven niet te leiden tot gevaarlijke daden, maar het is moeilijk om de gevolgen ervan te beheersen.

Het verhaal is mooi gedoseerd verteld, in de dans zie je de geleidelijke toenadering van twee mensen, de vaders kijken terug met bitter verdriet, maar dat heeft hen niet verhard. In drie kwartier schetsen Van Leth en De Rijk haken en ogen van het vluchtelingenvraagstuk. Een Romeo en Julia is behalve een goede voorstelling een uitstekend uitgangspunt voor een goed gesprek.