Een vegetariër die opkomt in pyjama met daarop een bontjas waarin eenentwintig lammetjes zijn verwerkt, suggereert een identiteitscrisis. Tegenwoordig zit Lenette van Dongen wel eens kwijlend te kijken naar haar vent die een gehaktbal naar binnen werkt en dat is toch ook een signaal dat de bezieling met het klimmen der jaren een beetje onder druk is komen te staan.

‘Vroeger,’ zo mijmert de cabaretière en midvijftiger in Roedel, loste je alle wereldproblemen lallend aan de borreltafel op en ging je naar huis met de gedachte dat niets onmogelijk was. Nu kom je lallend thuis en als de voordeur achter je dichtvalt, valt ‘het niks’ als een zompige dweil over je heen. Maar het enige dat je nog kunt uitbrengen is ‘Tsjaaaaaaa’.

Zo is het nu eenmaal. Alles is al een keer voorbijgekomen, of  al dertig keer. Wat heb je nog te dromen eigenlijk? Wie ook in zo’n dipje zit en daar uitgetrokken wil worden, zit bij Van Dongen geramd. Haar voorstellingen volgen altijd de fase waarin haar leven verkeert. Zij buigt alles wat een mens dwars kan zitten aan het moderne jachtige leven – de ongemakken, de overbodigheden en de hypes – om tot hilarische en herkenbare conferences. En duikt soms de diepte in met een persoonlijke noot.

Vul je leegte op met een hond! Zoals Lenette heeft gedaan. Neem de leiding, met charisma, visie, met het vermogen jezelf weer de baas te worden. Niets is mooier dan ‘gegeven leiderschap’, zoals ze ervaart met dit spierbundeltje op vier poten en vorig jaar ervoer tijdens haar deelname aan en winst van het tv-programma Maestro, waar ze een compleet symfonieorkest in de juiste richting leerde dirigeren.

Haal inspiratie uit mensen die groots en meeslepend leefden. Haar tante was een operazangeres van wie zij de bontjas erfde. Die avond aan avond met glamour stierf op het toneel, maar als een gewoon mens waardig stierf in een verpleeghuis.

Herkenbaarheid en soepel contact met de zaal zijn de grote krachten van Lenette van Dongen. Herkenbaar houdt ook in: alledaags, weinig nieuws onder de zon, weinig opzienbarends. Soms is een onderwerp te onbenullig om er woorden aan te verspillen, maar het gaat dan niet over wát je vertelt, maar hóe je dat doet. Van Dongen kan een zaal laten lachen met haar ergernis over dubbele ritssluitingen en andere huis- tuin- en keukenbesognes. Roedel schiet alle kanten op, maar Lenette houdt de boel in een sober, maar fraai en inventief decor anderhalf uur keurig in het gareel. Een zaal dirigeren lijkt een stuk minder lastig dan een orkest.