Ergens middenin de bossen halfweg Terschelling ligt een ellipsvormige catwalk. Aan drie zijden daarvan staan tribunes, er bijna tegenaan geplakt. De vierde biedt uitzicht op het uitgestrekte woud. Als het eerste meisje haar rondjes komt lopen, kun je haar bijna aanraken, zo rakelings stapt ze langs de toeschouwers op de eerste rij.

Het is niet dat ze uitnodigt tot contact, integendeel. Het tempo van haar passen is hoog en haar blik is venijnig. Met priemende ogen werpt ze vernietigende blikken om zich heen. De kleren die ze draagt, passen ook niet direct bij deze zwoele voorjaarsavond. Dikke jas, zware muts. Hier banjert een nors tienermeisje. Schijt aan de wereld, schijt aan ons.

Bij haar voegen zich er nog zeven. Allemaal even warm aangekleed, maar niet allemaal even nors als de eerste. Er is een lege blik, een staren naar de grond. Hé, zie ik daar zowaar iemand met een glimlach? In marstempo draaien de acht hun rondjes. En bij allemaal zoeken hun ogen contact met het publiek, als een troep hongerige wolven op zoek naar een prooi.

Dit krachtige beeld is de overrompelende binnenkomer van Rite of Spring van het Rotterdamse Maas theater en dans. Regisseur Moniek Merckx heeft een moderne versie van Strawinsky’s Sacre willen maken omdat die muziek haar als meisje rechtstreeks in de onderbuik trof. Oftewel: haar ontluikende seksualiteit en haar gierende hormonen aansprak. En vooral ook de verwarring die dat veroorzaakt in het lijf van een identiteitszoekend pubermeisje. Van de muziek kreeg ze de rechten niet, maar over het gevoel van pubermeisjes bestaat geen auteursrecht dus daarmee kon ze vrijuit aan de slag. Joop van Brakel componeerde een nieuw, stuwende, voortrazende compositie.

En dat is precies wat we nu te zien krijgen. Acht meisjes, afscheid nemend van hun jeugd, zoekend naar hun toekomst. Er is groepsdwang, er wordt uitgedaagd, er is saamhorigheid, er is ruzie. Daarbovenop legt Merckx nog een laag, die van het botsen der culturen. De helft van de meisjes is van Zuid-Afrikaanse origine en neemt eigen initiatierituelen mee.

Wat een powervrouwen is dit achttal! Zonder de loop van de gebeurtenissen precies te kunnen duiden (maar dat past wel weer mooi bij de ongrijpbaarheid van jonge meiden), rijst uit deze Rite of Spring een beeld van zowel kracht als vertwijfeling, van zowel zoeken als vinden, van zowel liefde als van strijd.

Met dank aan Strawinsky, die Merckx in haar jonge jaren inspireerde tot het maken van deze prachtige Sacre du Printemps 2.0.

Foto: Sjoerd Kelderman