De leerlingen van groep 3 en 4 van basisschool De Horizon in Prinsenbeek weten best wat van het leven op Groenland. Dat is te danken aan de schoolvoorstelling Radio Walvis van Philharmonie Zuidnederland en Schippers&VanGucht. De kinderen leven mee met het Inuitmeisje Pilu, haar opa en haar nieuwe broertje.

Pittig dingetje, die Pilu. Ze is geboren tijdens een sneeuwstorm. Bloot lag ze te spartelen in de ijzige kou. Misschien komt het daardoor dat ze zo’n sterke wil heeft en niet te stuiten is. Voor haar verjaardag heeft ze een ouderwetse cassetterecorder gekregen, en dat is precies wat ze nodig heeft om haar eigen radiostation te beginnen: Radio Walvis.

Pilu houdt erg van de natuur. Als ze haar oor op het ijs legt, kan ze de onderwaterwereld horen. Het is belangrijk dat de zwemmende dieren het naar hun zin hebben, anders hebben de inuit niet meer te eten. Daarom haalt ze plastic uit zee; het ligt op het podium.

Er is nog een reden waarom Pilu zo bijzonder is: haar opa. Opa Nanoq was in zijn jonge jaren de beste visser. En nu, hij is al negentig, kan hij zich in dieren veranderen. In een hond bijvoorbeeld, of een zeerob. Pilu houdt veel van hem. Ze wil geen vlees meer eten: stel je voor dat ze haar opa opeet. Als opa uiteindelijk verdwijnt, krijgt Pilu’s moeder een zoon. Ze noemt hem Nanoq.

In de regie van Jellie Schippers speelt Eva Meijering Pilu als een innemende ADHD’er, met een staartje als een antenne boven op haar hoofd om alle indrukken op te vangen. Dat moet natuurlijk als radiomaker. Alice Poulussen (fluit), Roger Niese (klarinet) en Anneloes de Hooge (cello) spelen prima, maar ze zijn in het begin vooral Gerauschmachers. Het duurt even voordat ze echt aan muziek toekomen. Als componist levert Kobe Proesmans een bijdrage, maar ik hoorde daarnaast een stukje Debussy en liet me vertellen dat ook Inuit-keelzang een bewerking heeft gekregen voor de drie instrumenten.

Schrijver Jorieke Abbing hertaalt het oude sprookje wat rommelig en had de muziek sterker kunnen integreren. Maar wat we zien is de top van de ijsberg. Aan de voorstelling vooraf ging een educatief programma waarin de kinderen bijvoorbeeld iets oppikten over plastic in zee (veel van de kleding van de spelers bestaat uit gerecycled afval) en de muziek in de voorstelling. Misschien hadden ze ook al kennis gemaakt met de mooie opblaasdieren van Myriam van Gucht. Als die elementen terugkomen in de voorstelling, herkennen de kinderen ze. Ze maakten zeker niet de indruk dat die andere wereld vreemd voor hen was.

Foto: Wannes Cré