Stel: je grabbelt wat hits van een componist bij elkaar en verwerkt dat tot een nieuwe semi-opera? Is dat ethisch gezien te verdedigen? De componist in kwestie ligt immers al eeuwenlang in zijn graf. Barokopera Amsterdam deed het met de productie William & Mary. Moreel verdedigbaar of niet: Wiliam & Mary is een vermakelijke en eigenzinnige productie.

Na het succes van het Purcell Gala 1 (dat zich afspeelde rond het thema koning, kerk en kroeg) gaat Barokopera Amsterdam op dezelfde voet verder met het Purcell Gala 2. Ditmaal staat het huwelijk van Willem de Derde (stadhouder van Nederland) met Maria Stuarda centraal. Voor dit koninklijke paar schreef Purcell veel muziek. Barokopera Amsterdam maakte met een selectie uit die werken (koninklijke opdrachten en muziek voor het theater) een uitdagende voorstelling.

Het repertoire reikt van de Birthday odes voor Queen Mary tot gelegenheidsmuziek, zoals de cantate The way of God is an undefined way. Ook ontbreken fragmenten uit opera’s als The fairy queen – gecomponeerd ter ere van de vijftiende trouwdag van Willam en Mary – The tempest en King Arthur niet. Ondanks de enorme verschillen in stijl en genre doet het netto resultaat dankzij regisseur Sybrand van der Werf toch opmerkelijk coherent aan.

Minimalistischer kan het bijna niet. Een landkaart, een collectezak en een rozenkrans: met minimale middelen bereikt men een maximaal effect. Dat is mede te danken aan de aansprekende acteerprestaties van de zangers in kwestie en een flinke scheut satire. Zo is de oorlog van de Engelsen en de Fransen teruggebracht tot een knokpartijtje tussen Lodewijk de Veertiende (blauw T-shirt / rugnummer 14) en William (oranje T-shirt / rugnummer 3).

Ook de vocale prestaties mogen er zijn. Wat een voortreffelijke ensemblezang leverde dit kwartet jonge Nederlandse zangers! Vooral sopraan Wendy Roobol en bariton Pieter Hendriks profileerden zich met een even soepel als expressief geluid. Instrumentaal bleef het wel behelpen. Het negenkoppige ensemble was eigenlijk te klein voor een dergelijke productie en er werd niet altijd even secuur gemusiceerd, maar alles bij elkaar verdient Barokopera Amsterdam een vette voldoende. Mijn etische bezwaren tegen dit concept verdwenen in elk geval als sneeuw voor de zon.

(foto: Henri Bracq)