Pa Mo heeft de brieven van de gemeente nooit gelezen: daar komt toch alleen maar ellende van. En dat blijkt, als de gemeenteambtenaar met zijn dasje en tasje langskomt. Morgen moeten de kampers weg zijn, de bulldozers staan klaar om hun terreintje bouwrijp te maken voor een nieuw winkelcentrum. Vader en zijn drie zonen sputteren nog even tegen, maar weten uiteindelijk dat verkassen hun lot is. Mensen aan het randje van de maatschappij moeten steeds een ander randje opzoeken.

Voor Mila is het extra pijnlijk. Haar moeder stierf op hun eigen veldje, met caravan, poepdoos, afdakje, houtsnippers en veel zooi. Ze werd verliefd op Mo en die heeft Mila onder zijn hoede genomen. Met zijn drie zoons en de vrouw van de middelste hebben ze een vrijstaatje tussen pompstation en vuilnisbelt. Soms is er water, soms is er stroom. Mila houdt zich vast aan de verhalen die haar kunstzinnige moeder haar vertelde. Als prinses in feestjurk met roze petticoat kijkt ze met haar grote ogen het mooie leven in. Ze spaart voor een kasteel; tijdens de voorstelling werd weer vijftig cent opgehaald. Zo handhaaft ze zich tussen pa met bierbuik en zijn drie jonge honden, die snel overkoken. Als de ambtenaar komt met zijn doembericht, wordt die in de caravan onder handen genomen en opgebonden op een klapstoel.

Uiteindelijk beseft deze kleine samenleving dat geweld geen oplossing is. Mila leert veel over verlies en opnieuw beginnen. Mo boort al zijn filosofische bronnen (de klassieke popmuziek) aan om greep te krijgen op de tegenslag. ‘You can’t always get what you want’, ‘We can’t go on together with suspicious minds’.

Zo verteld zou je bijna denken dat Prinses van tuig en richel (de titel is een misser) een somber verhaal is. Dat is het zeker niet, juist een levendige voorstelling met vaart, humor, hoop en verbeeldingskracht die de aantrekkelijkheid van het leven buiten de lijntjes goed laat zien. Schrijfster Jette Carolijn van den Berg switcht mooi tussen vrolijkheid, agressie en ontroering, in de regie van Jolanda Spoel gaan de acteurs daar uitstekend in mee. Dat ze goed muziek maken, helpt een flink handje.

Anne Rats speelde veertien jaar geleden Otje, de dochter van de kok met temperament maar zonder papieren, uit het verhaal van Annie Schmidt. Die praktische onbevangenheid heeft ze als Mila nog steeds. Koen Wouterse is een lekkere vette floddervader die toch boven de clichés van de rol uitkomt. Prinses van tuig en richel is de laatste voorstelling van de Rotterdamse Theatergroep Siberia. Volgend jaar gaat de groep samen met Max en dansgroep Meekers op in Maas. Deze Prinses is een sterk slot.

(foto: Greetje Mulder)