Voor het tweede deel van het Present/s-programma van Het Nationale Ballet introduceerde artistiek leider Ted Brandsen voor het gezelschap nieuwe choreografen: Ton Simons en het duo Paul Lightfoot en Sol León. Na enkele jaren van afwezigheid is er daardoor gelukkig weer werk van Simons te zien en het is een goede zet om dit onder de aandacht van het publiek in het Muziektheater te brengen.

De lijnen en diagonalen, kenmerkend voor zijn moderne, esthetische dans, worden nog scherper op spitzen in Simons’ choreografie The nature of difference. Dat maakt het spannend om naar te kijken. Daarbij krijgt zijn werk voor zestien dansers de ruimte die het verdient. Maar of het nu aan de complexe compositie van de Britse componist Thomas Adès ligt, of aan de bewegingsconstructies die loepzuiver gedanst moeten worden – waarschijnlijk is het een combinatie van beide – feit is dat vooral aan het begin van de choreografie duidelijk zichtbaar is dat zijn dansmateriaal een flinke, misschien nog wat te grote, uitdaging  voor de dansers betekent. Toch wordt al gauw duidelijk dat The nature of difference schoonheid bezit, zoals het duet in het middendeel en de kakofonie van verschillende bewegingen die het grote toneel naar het einde toe in bezit nemen.

Ook Paul Lightfoot en Sol León werken met spitzen, maar blijven verder minder dicht bij hun leest. In het eerste deel van de choreografie Short time together op het vierde deel uit Beethovens 7e Symfonie lijken zij het vooral in spectaculaire sprongen en veelvuldige draaien te zoeken. Aanvankelijk is dat even verrassend maar hun werk boet daardoor in aan zeggingskracht en geloofwaardigheid. De grimassen tussendoor werken dan ook averechts. Het daarop volgende duet op het voortoneel lijkt dichter bij de kern te komen van waar hun werk om draait, de dramatische ontwikkeling in menselijke verhoudingen. Maar jammer genoeg heeft Short time together geen wezenlijke verrijking van hun werk betekend.

Tussen deze nieuwkomers is een lyrische, rijke choreografie voor vier dansers van Alexei Ratmansky op Souvenir d’un lieu cher van Tsjaikovski geplaatst.  Day4 van David Dawson begint donker en dreigend maar de catastrofe maakt al snel plaats voor een mysterieuze wereld. Op het met mist overgoten toneel gloort hoop, de zachte en verfijnde bewegingen en de langgerekte tonen van snaarinstrumenten en piano in een nieuwe compositie van Greg Haines weten de spanning goed vast te houden. Dawsons Day4 is een aanwinst voor Het Nationale Ballet en een sterk sluitstuk van Present/s2.