‘Al lijkt het alsof we afgelopen tijd niks hebben meegemaakt; wat héb ik jullie veel te vertellen’, begint Victor Luis van Es Plan B. Als man met een enigszins Arabisch uiterlijk en biseksueel in een relatie met een man heeft hij ervaring met allerhande vormen van racisme en uitsluiting. En laat daar nu het afgelopen jaar van alles over aan het licht zijn gekomen.

Door de kalme, vertrouwelijke vertelstijl van de openhartige comedian lijkt het alsof het niets bijzonders is, het delen van persoonlijke ervaringen met racisme. In de trein werd hij er door de politie uitgepikt toen er terreurdreiging was, en toen hij zestien was hield de beveiliger in de supermarkt hem nauwlettend in de gaten. Loopt hij hand in hand over straat met zijn vriend, dan omschrijft hij dat zo ongeveer als ‘lekker provoceren’.

Vloeiend verwerkt hij deze ervaringen in een vrolijk geheel. Van zelfbedachte formats voor Omroep Zwart (3 op reis, maar dan met beelden van vastzitten bij de douane op Schiphol) maakt hij een overgang naar cancel culture. En vandaar kan hij dan weer een serieuze uitstap maken naar hoe hij denkt dat bepaalde woorden uitbannen niet per se iets oplost; mensen verzinnen dan vervangende scheldwoorden om uit te drukken dat ze elkaar niet moeten.

Zijn ontspannen houding, de vanzelfsprekendheid waarmee hij er vanuit gaat dat het publiek zijn perspectief omarmt; het is verfrissend en biedt lucht in dit gesprek, dat we in coronatijd alleen binnen onze eigen bubbel hebben kunnen oefenen. Afgewisseld met anekdotes over samenwonen terwijl je lijdt aan bindingsangst, een inspirerend viral filmpje en experimenteren met een open relatie voelt de conference als bijpraten met een goede vriend.

Er is zeker ruimte in het comedyveld voor zijn broodnodige perspectief en precies goed gebalanceerde mix van ernst, gein en publieksparticipatie. En met een onverwachtse imitatie zo nu en dan, van politieagent of schijnheilige blauwogige omstander, weet de ingetogen verteller je steeds weer even wakker te schudden.

Plan B is een inhoudelijk spannend en compact programma geworden, waar ongetwijfeld ook regisseur Wimie Wilhelm aan heeft bijgedragen. Hoewel Luis van Es allerminst een grappenkanon is en ook zeker niet pretendeert alle antwoorden te hebben, staat hij met veel overgave op het podium en voelt elk verhaal belangrijk. Hij is nog lang niet uitverteld.

Foto: Jannick Hamberg