Pesetas, de nieuwe cabaretvoorstelling van het duo Van der Laan en Woe, is een vernuftig technisch spektakel, dat een perfecte timing en grote concentratie van de uitvoerders vereist. Het zesde programma van het duo leunt heel sterk op de technische snufjes die mogelijk zijn in het theater. Maar dat is toch net wat te weinig om het echt helemaal geslaagd te noemen.

En zo hinkte ondergetekende weer eens op twee gedachten het theater uit. Iets dat beide heren ook al voor elkaar kregen met Alles eromheen, hun vorige cabaretprogramma. Net als in dat programma volgen in Pesetas scherpe en geestige sketches elkaar in hoog tempo op en die fileren speels en soms genadeloos, de hedendaagse mens, zijn aanstellerige levensstijl en zijn omgangsvormen. Het duo maakt dan topcabaret, waarin ze niet bang is tegen schenen te trappen en hier en daar de fundamenten onder een heilig huisje weg te slaan. De twee zijn, mede dankzij hun aandeel in de zaterdagavond-tv show De Kwis, de kleine zalen inmiddels ontgroeid en een duo ‘voor het grote publiek’ geworden. Dat wordt gul bediend met hilarische sketches. Daarmee onderstrepen ze hun identiteit als cabaretduo met een dikke viltstift. Maar als ze uit die comfortzone stappen, zakt de boel in elkaar.

Nostalgie is een van de hoofdmoten van Pesetas. Ofwel: hoe onzinnig het is om te beweren dat ‘vroeger alles beter was’, want dat zeiden je ouders en hun ouders ook. Je kunt jezelf wel wijsmaken dat het leven vroeger simpeler was en de wereld overzichtelijker, maar dat is valse romantiek. En de ‘jaren vijftig bril’, bijgenaamd ‘de blikverzachter’, voor iedereen die de hedendaagse grofheid niet meer trekt, bestaat niet; dat is een grappig verzinsel van Van der Laan en Woe.

De bij miljarden mensen vertrouwde ringtone van de Nokia-telefoon vormt vanaf het begin het symbool voor de hang van velen naar dat veilige verleden. Rode draad van de voorstelling en hoofdrolspeler is de blinde Spaanse gitarist en componist Francisco Tárrega, die in 1865 het riedeltje componeerde, dat ruim een eeuw later door de Finse telefoonmaker Nokia wereldberoemd werd gemaakt als het meest bekende ringtonemuziekje ooit. Het mondt uit in een ‘grand finale’, een heuse ‘Nokia, the musical’. Met op vier manshoge schermen een veelvoud Van der Laantjes en Woetjes die de ‘echte’ op het toneel muzikaal begeleiden.

Visueel mooi gedaan, knap gemonteerd, maar waar het oog overvloedig wordt bediend, krijgt het oor te weinig: inhoudelijk zakt Pesetas dan door het ijs en wordt het hier en daar ongein. Met een wat kortere en puntiger versie was mijn aandacht het laatste half uur waarschijnlijk niet zo vaak naar zaken buiten het theater gegleden.

Foto: Amy van Leiden