Een paar jaar geleden bracht ze nog ‘Berlin’ (2014) uit, een album met alleen Duitstalige muziek; nu waagt Ellen ten Damme zich aan de chansons. In Paris – Berlin draagt ze de Franse driekleur over haar schouders en zingt ze Aznavour en Stromae. Dat doet ze met minstens evenveel toewijding als bij haar Duitse repertoire, al kan ze onze oosterburen nog niet helemaal loslaten. In haar nieuwe show stoft Ten Damme klassiekers af, van Franse ‘gouwe ouwes’ tot bekend eigen werk.

Tegelijk met de première van Paris – Berlin verscheen Ten Dammes nieuwe plaat: ‘Paris’, de Franse opvolger van ‘Berlin’. De voorstelling lijkt bijna een soort lanceringsfeestje, of in ieder geval een theaterconcert pur sang. Zonder narratief en zelfs met nauwelijks gebabbel tussen de liedjes door: hier draait het allemaal om de muziek. En laat dat nou net Ten Dammes forte zijn. Samen met The Magpie Orchestra, haar achtkoppige band die ook meewerkte aan ‘Berlin’, stort ze zich vol overgave op de nummers. Zelf speelt ze ieder instrument dat ze in handen kan krijgen, met natuurlijk een hoofdrol voor haar vioolspel. Een vrolijk geheel is het, dat nergens aan energie inboet.

Op festival De Parade was deze zomer al een voorproefje van de voorstelling te zien: Je veux l’amour. Daar speelde Ten Damme enkel Franstalig; in Paris – Berlin krijgt ook Duits weer een plek. Franse muziek voert wel de boventoon in een setlist van eigen werk, vertalingen (een mooie Franse versie van ‘Alles draait’) en covers van vooral klassiekers. En dan ook échte klassiekers, nummers die je al zo vaak hebt gehoord, dat je ze op de radio meteen zou wegdraaien. Ten Damme trekt gerust ‘Non, je ne regrette rien’ (Piaf) uit de kast, of laat haar publiek mee hijgen op ‘Je t’aime, moi non plus’ (Birkin & Gainsbourg). Ze krijgt het voor elkaar om zelfs de meest uitgekauwde hit fris te laten klinken, al hebben haar Duitse nummers meer karakter. Die uitvoeringen zijn gewaagder, maar Ten Damme heeft haar Duitse oeuvre voor deze voorstelling niet vernieuwd. De cover ‘Ich liebe wie du lügst’ (oorspronkelijk door Rihanna en Eminen als ‘I love the way you lie’) is prachtig, maar zingt ze al jaren. Klinkt als het recept voor een stoffige voorstelling? Nee, joh. Dit is Ellen ten Damme: die weet van ieder optreden een spektakel te maken, met haar muzikale talent en onuitputtelijke energie.