Van het podium af gezien moet het een wonderbaarlijk gezicht geweest zijn, die zee van blauwe kartonnen zonneklepjes. Elke toeschouwer draagt er een om niet verblind te worden door de felle zonnestralen die genadeloos langs de machtige boomtakken priemen. En daar het reeds laat in de middag is staat de zon laag en valt het, ondanks het klepje, nog steeds niet mee ontspannen naar de zangers te kijken. Het publiek neemt deze handicap gelaten voor lief, wetend dat een regenbui een aanmerkelijk onaangenamer alternatief geweest zou zijn.

In het prachtige laagveengebied De Rottige Meenthe, op de grens van Friesland en Overijssel, voert Opera Nijetrijne haar jaarlijkse voorstelling op. Met de recente première van Opera Spanga, een paar kilometer verderop, mag dit gebied zich weer voor even het centrum van opera-in-de-openlucht noemen. De aria-area. Maar waar Spanga het nog in een half-open tent doet, doet Nijetrijne het onder een blauw hemeldak met een enkele langsglijdende wolk.

Op het programma staat dit jaar Opera passé, een bewerking van L’opera seria van Florian Gassman uit 1769. In deze opera wordt het genre van de serieuze opera belachelijk gemaakt door genadeloos de ijdelheden van de librettist, de componist en de zangers uit te meten. Het in twee delen vertelde verhaal schetst de repetities voor en de uitvoering van de opera La Triviata – let op het verwisselde lettertje. De producent heeft geen cent te makken dus op het sobere, om niet te zeggen armoedige podium vechten de zelfbenoemde diva’s elkaar zo’n beetje de tent uit – als die er zou zijn. De producent geraakt in steeds grotere vertwijfeling. De première is aanstaande en een serieuze opvoering lijkt ver weg.

De hertaling van het libretto door Alice Zwolschen klinkt als een klok. Als de hoofdrolspeelsters de kostuums moeten passen, gaat dat bijvoorbeeld zo:

Waar ben ik aan begonnen!/Casta, wie heeft dit verzonnen?/Want hoe maak ik een japon, van een Jumbo plastic tas en bordkarton?

Gelukkig wordt ze door de anderen op haar gemak gesteld:

Nu niet bang zijn:/er is behanglijm.

Alle zangers en zangeressen hebben zichtbaar plezier in dit tragikomische schouwspel waarbij het opvallend is hoe helder het geluid van de stemmen en het orkestje behouden blijft. Ondanks het zachte geruis van de bomen is de tekst bijna woordelijk te volgen. De natuur in Zuid-Friesland biedt blijkbaar een bijzonder goede akoestiek.

Met deze heerlijke enscenering trekt Opera Nijetrijne de lijn van voorgaande jaren door. Het publiek had daar van tevoren al vertrouwen in: de reeks van negen voorstellingen is zo goed als uitverkocht. Het valt te hopen dat de weersomstandigheden de komende twee weken net zo ideaal blijken als tijdens de première.

Foto: Lenus van der Broek