Een met een revolver en een jerrycan benzine gewapende man die al jaren zijn afgehakte linkerhand zoekt, een stelletje dat hem probeert te belazeren en een receptionist die niet spoort. Deze vier personages maken elkaar het leven zuur in Onthand in Spokane. Het is het meest recente stuk van Martin McDonagh, in Nederland vooral bekend van zijn Leenane Trilogie.

Onthand in Spokane wordt gespeeld door Detlev, een nieuw collectief van jonge acteurs uit Vlaanderen en Nederland, die in 2008 samen afstudeerden aan de Toneelacademie Maastricht. Domien van der Meiren (o.a. Tg Maastricht) regisseerde hen in deze absurdistische komedie vol situaties die behoorlijk over the top zijn.

Het verhaallijntje van de voorstelling is dun: Carmichael is al vele jaren op zoek naar zijn afgehakte linkerhand. In zijn groezelige hotelkamer gijzelt hij de jonge Turk Toby die hem de hand te koop heeft aangeboden. Ze wachten tot de vriendin van Toby de linkerhand komt brengen. Wanneer zij met een hand komt aanzetten die van een Aboriginal blijkt te zijn, gaat Carmichael door het lint.

Wanneer Mervyn, de receptionist van het hotel, zich met het drietal gaat bemoeien, wordt de situatie nog een slag ingewikkelder. Mervyn droomt van een moedig optreden in highschool schietpartijen en heeft ook nog een rekening te vereffenen met Toby.

Sjoerd Vrins slaagt er uitstekend in van de onberekenbare, manipulerende Mervyn een voortdurende dreiging te laten uitgaan. Carmichael moet het hebben van dreigen met bot geweld; hij heeft dan ook de revolver en de benzine. Bram De Win speelt hem met flair als een rauwe, racistische loner.

De Tarantino-achtige humor waarvan McDonagh zich bedient zorgt voor een met vlagen vermakelijke voorstelling. Maar bij zoveel absurdistische wendingen en onzinnige situaties in een toch tamelijk traditionele komedie bekruipt je als toeschouwer een gevoel van willekeur. De voorstelling als geheel mist scherpte en focus, en overtuigt alleen in een aantal komische scènes.

(foto: Ben van Duin)