Op het toneel drie paspoppen, allen naakt van onderen: kaal, een volle bos, het streepje. ‘En dan nu een klein publieksonderzoek.’ Met Ongelikt brengen De Sekszusjes Krista en Marcelle Arriëns hun online programmareeks (YouTube) naar het theater. Een avond bomvol onhandigheden en eerlijke anekdotes. Openhartig en goudeerlijk, dat zijn ze zeker. Maar bij vlagen ook erg flauw en makkelijk. Sex sells, maar lang niet altijd.

Armen zwaaien, muziek beukt door de speakers. In vleeskleurige pakken – billen en borsten in buitenproportionele vormen – betreedt het duo de planken. Kris steekt van wal. In 2019 begint het Sekszusjes-avontuur. Hun uitgangspunt: de algehele seksbeleving opengooien. Samen willen ze het gesprek aangaan over leuke-, stuntel-, en vervelende seks. Kris verhaalt over een jongen uit haar vroegere klas. Zijn filosofie: wie A zegt, moet ook B zeggen. Daarmee bedoelde hij: wie begint met pijpen, moet ook spermaslikken.

Ongelikt (regie: Titus Tiel Groenestege) is hardcore participatietheater. Iedereen mag meedoen. ‘Maar het hoeft niet.’ Of eigenlijk toch wel. Wie iets wil delen, krijgt een grote zachte dobbelsteen met ingebouwde microfoon toegeworpen. ‘Waar haalden jullie je eerste ideeën over seks vandaan?’ Een vrouw halverwege de zaal antwoordt: ‘Via spelen.nl. Ik was twaalf. Klikte je sneller, dan neukte het geanimeerde stel harder.’

Even later betreden drie mannen het podium. ‘Ervaren jullie prestatiedruk in bed?’ Een van hen vertelt over een boek van Ronald Giphart dat hij als jonge jongen las. Daarin werd gezegd dat mannen klootzakken zijn omdat ze altijd als eerste willen klaarkomen. Vijftien jaar lang dacht hij dat dit ‘normaal’ was, durfde niet als eerste. Tsja, dat ontneemt behoorlijk aan seksplezier.

In hoog tempo schieten De Sekszusjes heen en weer tussen uiteenlopende vraagstukken in uiteenlopende vormen, van interactie met het publiek tot aan een dagboekfragment en jeugdherinneringen. Vijftien minuten in de voorstelling en het duo maakt indruk op elkaar als tienermeisjes, biedt tegen elkaar op. Van players (SCHATTIG!) tot bloeden tijdens standje doggystyle (IEUW!) en ook vriendje Olivier passeert de revue, die het liever zonder condoom doet, want dan kan hij zijn meissie beter voelen (LIEF!).

De zelfgeschreven liedjes (in samenwerking met Marcel van der Velde en Willem Wits) veroorzaken veel gelach vanuit het publiek, maar hebben vaak een erg hoog Kinderen voor Kinderen en carnavalsgehalte (‘Zij heeft een kinderkut, al dat gescheer dat is een hoop getut’ tot het meeklap-nummer ‘Daar moet een piemel in’).

Sterk daarentegen is een gesprek van de zussen onder een wit laken. Ze worden uitgelicht door een klein lampje, hun silhouetten dicht bij elkaar. In deze intieme setting katapulteren ze het publiek terug naar hun pubertijd. Daar vertelt Kris over de denkbeeldige mannen in haar slaapkamer wanneer ze zichzelf aanraakte. En dan over ‘het eureka-moment’, dat ze na lang experimenteren ervaarde. ‘Ik kon het gewoon zelf doen, daar had ik die mannen helemaal niet voor nodig.’

In Ongelikt delen De Sekszusjes lief en leed, met een extra sausje grote uitbundigheid. Te veel soms. Ook al biedt de voorstelling genoeg ruimte voor dialoog en opgedane ervaringen, het duo slaagt er niet in de aandacht van begin tot eind vast te houden. Natuurlijk is het prachtig dat ze zichzelf volledig blootgeven, maar de lange pauze haalt vaart uit het programma en het hoge meezing-gehalte doet na een tijdje af aan het geheel. Krachtig is de afsluiter. Een gevoelig lied over vertrouwen. Marcelles stem klinkt nog lang na.

Foto: Peggy de Haan