Een bijna onmogelijk dilemma: kiest de vrouw voor haar eigen vrijheid of moet ze leven met een man waar ze niet van houdt en een kind dat ze niet wil. Ze is tenslotte een ‘onmoederlijk’ type, dat er niets voor voelt om de hele dag naar het dikke, vrolijke gezicht van een baby te kijken. Als ze heeft gekozen voor haar eigen vrijheid en dus het leven van haar kind heeft beëindigd, komt de twijfel en wroeging.

Rennik-Jan Neggers heeft op uiterst ingenieuze wijze een aantal liederen van de negentiende-eeuwse Italiaanse componist Ottorino Respighi gecombineerd met enkele instrumentale stukken van de in 1947 overleden Italiaanse componist Alfredo Casella en flarden uit De glazen stolp van de Amerikaanse feministische schrijfster Sylvia Plath, die in 1963 een einde aan haar leven maakte.

In 1961 kreeg Plath een miskraam, waarnaar ze in meerdere gedichten verwees. De roman De glazen stolp gaat over een ambitieuze vrouw die niet serieus genomen wordt door de maatschappij. Zij verzinkt in een diepe depressie en wordt uiteindelijk opgenomen in een psychiatrische kliniek. De fragmenten die Rennik-Jan Neggers heeft gebruikt zijn mooie bouwstenen voor het verhaal dat hij voor de sopraan Channa Malkin en vertelster Judy Lijdsman heeft bedacht. Pianist Reinild Mees, een specialist als het gaat om het liedoeuvre van Respighi, was het meest voor de hand liggende sluitstuk van het uitvoerende trio.

Non muore mai (Hij sterft nooit) zou eigenlijk als eerste volwassen productie van het nieuwe operagezelschap Studio Salix in april vorig jaar in première zijn gegaan, maar moest door corona bijna anderhalf jaar worden uitgesteld. Nu heeft de productie onderdak gevonden bij het Amsterdamse Grachtenfestival, waar jonge muzikanten een podium krijgen. Gelukkig was Malkin nog beschikbaar, want haar melancholische klank past perfect bij de muziek van Respighi en het verhaal. Naast haar loepzuivere vocale uitvoering blijkt Malkin ook nog een forse portie acteertalent in huis te hebben. Ze kruipt wanhopig over de vloer van haar badkamer en als ze in bad zit, waar de aangrijpende gebeurtenis zich voltrekt, weet ze het drama goed invoelbaar te maken, terwijl we in de dreigende, bonkende pianoklanken van Casella het paniekerig kloppen van het hart lijken te horen.

De compacte opera van Studio Salix vertelt een indringend verhaal. Het is buitengewoon knap als je in drie kwartier zo diep kan gaan en het publiek zwoel mee kan laten drijven op romantisch getinte muziek.

Foto: Veerle Bastiaanssen