Joke van Leeuwen was erbij, keek ernaar en vond het goed. Zij sprak zich positief uit over de theaterbewerking van haar boek Niet Wiet Wel Nel (1992, en bekroond in 1993 met een Zilveren Griffel). Het boek was bedoeld voor beginnende lezertjes en bevat dus vooral éénlettergrepige woorden.

Dat is ook zo behouden in de theaterversie. Het boekje stond ook vol tekeningen, en dat beeldende heeft theatermaakster Lieke Benders omgezet op het podium in aan- en uitgaande lichtjes, in potten en pannen, in rondzwierende dassen en rokjes, in een rijdende aanrechtkast en bijwijlen dolle slapstick. De twee stripfiguurachtige personages Wiet en Nel zullen voor het vertier zorgen.

Het stuk wordt aangekondigd als een stuk over liefde, en dan vooral over ruzie. Want dat is natuurlijk veel leuker om naar te kijken dan naar twee mensen die alleen maar elkaar verliefd aankijken en kussen. Dat is saai. Laat ze maar met ketels gooien, elkaars garderobe wegbezemen en elkaar voor van alles en nog wat uitmaken, eenlettergrepige woorden daarvoor zijn er genoeg. Een spelletje doen, vals spelen, niet tegen je verlies kunnen, de aanleiding tot bonje kan in een klein balletje liggen. Een zo rustig moment als lezen wordt de start van elkaar beschimpen, krenken en pesten.

Allicht krijgen we de nietes-wellestirades. Dat alles wordt dan weer gevolgd door een ‘weer leuk maken’. Lieke Benders heeft daarvoor het lichtmeisje ingeschakeld. In het boek van Joke van Leeuwen zijn er tekeningen met sterrenhemels. Dat kosmische (in het donker zijn er lichtpuntjes en gelukssterretjes) kan aan het boek een metaforische meerwaarde geven, in de theaterversie lukt dat niet zo. Een meisje in het blauw kijkt over de rand van het decor meewarig naar het ruziënd koppel, verschijnt dan breed glimlachend op het toneel en ’tovert’ van afstand lichtjes aan en uit. Dat ziet er magisch uit en leidt tot reacties in de zaal van ‘hoe doet ze dat?’, maar meer zit er niet in.

Wie wel een inhoudelijke en theatrale meerwaarde biedt is de verteller/muzikant  Hans Van Cauwenberghe, de Vlaamse acteur die op zijn scheidsrechterstroon met gitaar en in kostuum met rok met een eigengereide dictie en rake intermezzo’s grappige wendingen aan het stuk geeft.  Met commentaar, melodietjes en muzikale tussenkomsten relativeert hij de boel of wrijft hij – tot groot jolijt – lekker zout in de relatiewonde, zodat het koppel niet boos is, maar boos boos.

Niet Wiet, Wel Nel is een speelse, stripachtige beeldende productie voor 6+ geworden, die ongeveer drie kwartier duurt, en meer hoeft dat ook niet te zijn.

(foto: Saris & den Engelsman)