Met New Moves geeft Het Nationale Ballet aan het einde van het seizoen het grote toneel aan tien dansers om in een serie korte choreografieën hun eigen ideeën te onderzoeken. Zo is New Moves een eclectisch programma geworden dat met groot enthousiasme is gemaakt. Opmerkelijk genoeg gaat dit feestje – op een enkeling na – voorbij aan de hoogste rangen van het gezelschap, of laten zij het aan zich voorbij gaan?
Het balletvocabulaire hebben de jonge choreografen allemaal goed in de vingers. Sommige nemen wat meer vrijheid in hun benadering, andere laten invloeden van voorgangers zien. Virtuositeit blijkt in veel werken nog steeds het belangrijkste streven te zijn. Drama ontvouwt zich in een aantal gevallen in vrij leesbare bewegingen, regelmatig nog te letterlijk, zoals de wanhoop die keer op keer wordt uitgedrukt door met de handen naar een hoofd te grijpen.
De bewondering voor een compositie of lied leidt er soms toe dat er te weinig afstand wordt genomen en muziek letterlijk wordt ingekleurd door de dans. In een aantal gevallen staat een complexe muzikale compositie garant voor een spannende choreografie, zo laten Thomas van Damme en Remi Wörtmeyer zien. Van Damme koos voor muziek van Henryk Górecki voor zijn sterke duet Convergence. In het werk van Wörtmeyer, gedanst op een cellosonate van Rachmaninov, is zijn fascinatie voor Hans van Manen te herkennen, al laat hij diens soberheid achterwege. Passing Shadows is met veel gevoel voor detail gemaakt en de choreograaf laat veelzijdig en mooi gearticuleerd partnerwerk zien. Een gouden greep is de uitnodiging aan gastdanseres Juliet Burnett, eerste soliste bij het Ballet van Vlaanderen.
Ook Matthew Pawlicki-Sinclair weet te overtuigen met Voyagers. Pawlicki-Sinclair liet zich inspireren door de gelanceerde ruimtesondes van NASA en trekt een parallel met de mens, die uitreikt naar anderen en zoekt naar betekenisgeving. Zijn taal is abstract en roept associaties op met het minimalisme. Withdrawn, de energieke hekkensluiter van Milena Sidorova, is een choreografie die het meest direct op de hedendaagse realiteit ingaat. In de groep blijft direct contact uit, zelfs als er een duet wordt gedanst. De blikken van de dansers zijn op de lampjes in hun handpalmen gericht, ze zijn volledig aan de oplichtende beeldschermpjes vastgekluisterd.
Foto: Michel Schnater
