Je moet het maar durven: een schijnbaar totaal gedateerde soft-porno roman van bijna een eeuw oud gebruiken om iets te zeggen over prangende actuele thema’s. En dat zonder dat het een bij de haren erbij gesleept zooitje wordt. (meer…)
‘In Frankrijk, Friesland en Finland, vriest het vreselijk vinnig’, dicteert taalprofessor Henry Higgins in zijn kantoor aan een nerveuse Eliza. Aan de zijlijn een geamuseerde kolonel Pickering; met hem sloot Higgins de weddenschap dit ordinaire bloemenmeisje in zes maanden om te kunnen toveren tot vooraanstaande dame die in adellijke kringen geen opvallend figuur slaat. Vooralsnog is het project weinig hoopvol. Eliza: ‘In Vrankrijk, Vriesland en Vinland, friest het freselijk finnig.’
My Fair Lady, gebaseerd op het toneelstuk Pygmalion van de Iers-Britse schrijver George Bernard Shaw, ging in 1956 in première in New York – en werd uiteindelijk de langslopende musical op Broadway ooit. Ook in Nederland kent My Fair Lady een uitgebreide opvoeringsgeschiedenis, sinds de musical in 1960 in Rotterdam in première ging met Wim Sonneveld, Margriet de Groot en Johan Kaart in de hoofdrollen. Die rollen worden nu gespeeld door Chris Tates, Esmée Dekker en Alfred van den Heuvel, respectievelijk professor Higgins, Eliza Doolittle en kolonel Pickering.
Dat My Fair Lady enigszins gedateerd is, vergeet je in deze frisse enscenering al snel. De voorstelling is duidelijk met bakken liefde en plezier gemaakt, en dat zie je terug over de gehele linie. Net als in Heerlijk duurt het langst legt regisseur Paul van Ewijk weer een groot gevoel voor humor aan de dag. Die humor zit niet alleen doorgevoerd in het aanstekelijke spel, maar ook in de steeds verrassende choreografie (Chiara Re) en de uitbundige kostumering (Arno Bremers). Zelfs de snedige vertaling van Seth Gaaikema uit 1960 staat (enigszins afgestoft weliswaar) nog als een huis.
My Fair Lady zit natuurlijk barstensvol dankbare personages – de een nog extremer dan de ander. Alleen al rondom de drie hoofdpersonages is het genieten geblazen: de sjiekdoenerij bij de paardenrace, de vuilbekkerij in het volkscafé en het harde leven van de straat dat die twee werelden combineert – bijpersonages en ensemble drukken een grote stempel op deze productie. Han Oldings is prachtig als Eliza’s vader Alfred, de dronkenlap die uiteindelijk tegen wil en dank gevangen wordt in de ketens der welvaart. De drinkebroersdanspassen in de groepschoreografieën in de kroeg en op straat moet hij vol beschonken weemoed vaarwelzeggen. Oldings geeft hem een mooi reliëf van treurigheid.
Ook Mrs. Higgins – zo’n beetje Alfreds tegenpool – krijgt van Sjoukje Hooymaayer gaandeweg steeds meer diepte. De stugge, bekakte dame laat zich vrolijk verleiden door het frisse nieuwe gezicht in haar leven. Goedgehumeurd sneert ze naar haar lompe zoon en kiest partij voor de toenemend geëmancipeerde Eliza.
Esmée Dekker wordt in eerste instantie wat weggespeeld door het opbiedende ouwe-jongens-krentenbrood-spel tussen Higgins en Pickering. Maar zoals ook in haar personage besloten zit: naarmate de voorstelling vordert, eist ze steeds meer ruimte op. Higgins (aandoenlijk walgelijk) en Pickering (aandoenlijk sympathiek) zijn lekker vet aangezet, dat maakt dat sommige omslagmomenten wat te veel uit de lucht komen vallen.
In een dynamisch decorontwerp van Marjolein Ettema – waar vooral met rijdende, draaibare panelen snel geswitcht wordt tussen uiteenlopende locaties als Higgins’ werkkamer, de paardenrace, de buurtkroeg of de balzaal – ontvouwt zich dan in prettig vlot tempo dit verhaal. Wat helpt voor dat tempo is hoe de liedteksten, net als de choreografie, niet alleen dienend zijn, maar vaak zo sterk in het plot verweven zitten – een verdienste van Alan Jay Lerner (tekst). Zowel op scèneniveau als in de muziek is My Fair Lady een vrolijke afwisseling van ensemblestukken, dialogen en duetten, en (meer spaarzaam) solistisch werk.
My Fair Lady speelt op het randje van karikaturale komedie en schreeuwerige protserigheid, maar blijft precies aan de goede kant van die lijn. Paul van Ewijk levert keurig werk af.
Foto: Roy Beusker
Het was de moeite waard om uit Zweden te komen om de My Fair Lady in Amsterdam te zien. mede ook om Alfred van der Heuvel op een andere manier te leren kennen. Veel groeten aan Alfred van Johanna Gustavsson en Marianne Zijdenbos.
Mooie voorstelling, waarin Han Oldigs als vader van Eliza het stuk op een wat hoger plan trok . Ik miste het contact met het publiek enigszins en daar zorgde hij met verve voor: echt een sleutelrol en onmisbaar.
Ook Alfred van de Heuvel als Kolonel Pickering was goed gedaan.
De hoofdrollen waren prima, maar het werd mij niet duidelijk gemaakt, waarom Eliza nou eigenlijk verliefd werd op die irritante Higgins, die bovendien de vreselijkste dingen zei over haar.
NB gaarne niet steeds herhalen in de synoposis “eenvoudige “of zelfs “armzalige”bloemenmeisje -zo eenvoudig is ze niet, maar wel dapper, ambitieus, ondernemend in de Engelse klassenmaatschappij.
Bijna grappig om de vele zure recensies te lezen van de linkse pers in Nederland. Het feit dat 99% van de mensen niet zit te wachten op de visie van elitair politiek correct Nederland doet niets af aan de bijna komische manier waarop men oordeelt over iets wat men simpelweg niet begrijpt. Dat laatste is een kenmerk van deze ‘critici’ want hun weg is de enige weg en de vrijheid die zij zo sterk voorstaan geldt voor hen en niet voor anderen. Triest eigenlijk. Je zult maar zo in je baan zitten. Zo beperkt.
Vele zure recensies? Er zit maar één negatieve bij!!!!
Gezien en gehoord in de Oranjerie in. Roermond. Ik heb het musical destijds gezien met Paul van Vliet, Piet Bambergen en cs. Met een live orkest . En dat miste ik dus de dynamiek tussen orkest en de artiesten op de bühne. Het geluid was schel en de balans was zeker het eerste half uur niet goed. Alle enthousiasme van de artiesten yen spijt het was het toch allemaal net niet. Jammer want het is een leuk musical met functionele en leuke decors. Ook de opbloeiende relatie tussen Elza en Higgins was niet duidelijk neergezet terwijl dit toch uiteindelijk de rode draad moet zijn.