Daar zit hij dan. De grootste vis is gevangen, aan het grootste ijsje is gelikt en hij is de snelste van iedereen. Hij heeft ze allemaal verslagen, afgetroefd en het nakijken gegeven. De muur van zijn huisje hangt vol met fotobewijs. Allemaal door Meneertje Meer in zijn eentje gedaan. Maar… alleen is maar alleen. Totdat uit de spiegel zijn evenbeeld stapt. En nog een. En nog een. Al gauw worden er bovendien tientallen Meneertjes Meer bezorgd, ze duiken overal op en allemaal willen ze maar een ding: meer! Nee: MEER!

Het is het even tumultueuze als doldwaze hoogtepunt in de nieuwe voorstelling van Tg. Winterberg én het kantelmoment. Want al die Meneertjes Meer zijn al snel zo druk met zichzelf, het alsmaar meer willen, dat ze Meneertje Meer volkomen negeren. ‘Ben ik echt zo?’, vraagt hij zich vertwijfeld af. In sneltreinvaart wordt daarna naar het eind toegewerkt waarin Meneertje Meer vooral wil delen en een vriendje en een vriendin vindt. Want dat is uiteindelijk toch veel leuker.

Klinkt cheesy?

Vergeet het maar. Want Meneertje Meer is veel meer dan de theaterversie van het gelijknamige prentenboek van Mark Haayema. Samen met medepoppenspeler Marlyn Coetsier toont hij op zo’n energieke wijze een uiterst inventieve moderne variant op poppenkasttheater dat het publiek ruim veertig minuten ogen en oren tekort komt. Beide spelers worden daarbij regelmatig op droogkomische wijze bijgestaan door Tom Brinkkemper, die bovendien helpt bij de vele changementen in het kijkdoosachtige decor van Marlies Schot.

Het lijkt zo simpel, maar voor deze ‘poppenkast’ verdient Schot alle lof. Een meer wordt een zee, in no time een strand, nog sneller een racecircuit, en ga zo maar door. Over elk detail lijkt daarbij nagedacht, en de wijze waarop met cartoonachtige snelheid met diepteperspectief wordt gespeeld is indrukwekkend. De timing en soepele registerwisselingen van beide spelers voegen zich daarin moeiteloos. Van een vierde wand hebben beiden sowieso geen last en lachsalvo’s van jong en oud blijven dan ook niet uit.

Het is razendknap hoe Tg. Winterberg met Meneertje Meer perfect aansluit op de belevingswereld van de allerkleinsten in het publiek. Zij schateren om het hardst als Meneertje Meer na het zien van een meisje dat een ‘gewoon’ ijsje eet meteen ook een ijsje wil, maar dan groter.

Maar er is eh… meer. Iets oudere kinderen herkennen daarin hun jongere broertjes en zusjes, maar zien ook de eigen soms onbedwingbare neiging te showen dat je iets beter kunt. De volwassenen herkennen ondertussen allebei en willen, laten we eerlijk zijn, ook steevast meer. Meer geld, meer ruimte, meer geluk, meer het eigen gelijk en meer mensen zoals wij. Dat we daar horendol van zouden worden, toont Meneertje Meer eveneens op speelse wijze.

Zo slaagt deze voorstelling er daadwerkelijk in voor iedereen vanaf 3 jaar te zijn. Alleen al het plezier dat Haayema, Coetsier en regisseur Job Raaijmakers overduidelijk gehad moeten hebben toen ze de vraag van hoeveel Meneertje Meers de poppenmakers eigenlijk moesten maken konden beantwoorden met ‘Meer! Heel veel meer!’ is reden om naar het theater te gaan. Nee: naartoe te racen!

Foto: EYES2, Annette Kamerich en Peter Budwilowitz