Met uitgekiende precisie lift hij zijn tegenpool omhoog. Schouder op schouder balanceert ze een enkele seconde hoog in de lucht. Het is een indrukwekkende pose uit een minder indrukwekkende voorstelling.

As if you weren’t … van beginnend choreograaf Rutkay Özpinar is onderdeel van het gevarieerde dansprogramma Here we live and now 2014 van Korzo Producties en het Nederlands Dans Theater, dat dit jaar de derde editie kent. Vier (inter)nationale talentvolle dansmakers uit Den Haag krijgen de mogelijkheid een nieuw werk te maken en te tonen.

Onder wie ook de Franse Antonin Comestaz. Eerder deed hij mee aan choreografiewedstrijden en won prijzen op het Internationales Solo Tanz Theater Festival. Een jonge maker die in zijn werk absurdistische situaties creëert en zich laat inspireren door andere kunstdisciplines. Voor zijn nieuwe werk Plastic junkies vormde hij een landschap van plastic afval waarin hij de mens en zijn destructieve onverwoestbare uitvinding neerzet.

Aan Play dead van Wubkje Kuindersma gingen al enkele werken vooraf. Zij is daarmee een iets ervarener choreografe, wier werk vooral in Duitsland te zien was. Twee speelse danseressen dragen jurkjes die veel weg hebben van een dwangbuis. Samen met hun schuddende witte hoofden heeft het iets griezeligs. Pittige hoge benen schieten vooruit. De armen van de meisjes haken in elkaar. Een vliegensvlug spel van domineren, trekken en duwen. De woorden ‘dood’ en ‘play’, onlosmakelijk verbonden met het genre horrorfilm, vormen zich in het zwarte dikke touw op de grond. Met een knap voortrazende, maar een tegelijkertijd niet onderscheidende stroom van kinderlijke dans weet Kuindersma echter geen volwaardige voorstelling neer te zetten.

Here we live and now 2014 laat bovendien de opvallend grote invloed zien die meesterchoreograaf Jiří Kylián, voormalig artistiek leider van het Nederlands Dans Theater, heeft op de jonge makers uit Den Haag. Een verrassende of vernieuwende stijl is dan ook moeilijk te onderscheiden. Zowel Rutkay Özpinar als Fernando Hernando Magadan zijn daar sterke voorbeelden van. De vervreemdende droomwereld waarin theatrale karakters hun gezichten in schreeuwgrimassen vertrekken zijn duidelijk herkenbaar.

Maar Magadan, die ook als danser en maker verbonden is aan dit gezelschap, trekt de kijker met het lichtvoetige en tegelijk aangrijpende (d)elusive minds zijn fantasierijke wereld binnen. We kijken een donkere huiskamer in. In een hoek staat een fauteuil met daarin een man. Hij leest de krant. Met een heerlijke dosis humor trekken er korte krachtige scènes voorbij, gebaseerd op het waargebeurde verhaal van een man met schizofrenie, die denkt dat zijn vrouw vervangen is door een identieke bedrieger en haar vermoordt. De documentaire-achtige voice-over legt de kijker uit wat er gebeurt. ‘A women wakes up and finds out that she has been sleeping for seven years’, ‘nothing is what it seems’. Kleine stukjes theater verweven zich ritmisch met excellente en aangrijpende dans. Een mooi pronkstukje en een fijne afsluiter voor Here we live and now 2014.

Foto (d)elusive minds: Robert Benschop