Voor Liftmuziek zocht Bovenste Knoopje Open naar antwoorden op de vragen die de nieuwe generatie zich elke dag stelt. Waarom zorgen we niet beter voor elkaar, onze planeet en voor onszelf? Wat kunnen we eraan doen? De vier bandleden (en plant Frits) lieten zich  inspireren door zes theater- en opiniemakers.

Zagen we in 2019 nog een kleinkunstduo onder de naam Bovenste Knoopje Open, in 2021 staat een voltallige band op het podium. Vier multi-instrumentalisten, die goed zijn voor strijkers, toetsen, blazers, drums en gitaren, waardoor je verzekerd bent van afwisselende arrangementen. Eén man ontbreekt: Job Kühlkamp, vóór de coronacrisis nog de andere helft van het duo, is gestopt.

Sjoerd van Capelleveen is nu dus solist en greep de coronacrisis aan om zich deze nieuwe rol eigen te maken. Met succes. Vertrouwelijk spreekt hij tegen de zaal, reageert ad rem op het publiek, persifleert ontspannen de uiteenlopendste personages, van seksist tot deftige huisdichter. Al is het er wel weer even inkomen, deze premièreavond, met zeker in het begin veel versprekingetjes en ‘wat was de tekst ook alweer’-momentjes.

Het is te vergeven, want ergens is het wel toepasselijk. Voor Liftmuziek wilde Van Capelleveen op zoek naar intimiteit. Met prachtige, dieppersoonlijke liedjes over zijn broer en zijn moeder, die hij zelf zelden voor publiek speelt omdat hij ze ‘te intiem’ vindt om op te voeren. En met anekdotes en muziek gebaseerd op zijn leven in coronatijd, waarin hij onder andere zes gesprekken voerde voor de podcast Liftmuziek, waar de theatervoorstelling een tweeluik mee vormt.

Sommige anekdotes zijn heel eerlijk. Zoals over zijn writer’s block na een interview met theatermakers George en Eran. Wat kan hij als bewuste witte man voor zinnigs formuleren over racisme? In het uiteindelijke lied geven de paar zinnen over beter luisteren naar gediscrimineerde stemmen ruimte aan een heerlijk muzikaal arrangement, waarop de band goed los kan gaan.

Andere anekdotes hebben de poëtische, dromerige flair die zo eigen is aan Bovenste Knoopje Open. Nachtmerrieachtig zijn deze dromen in Liftmuziek, met gezaagde mannen, heftig bloedende neuzen, en mensen die coronabuikjes vol mayonaise willen opeten als een hotdog.

Waar het vorige programma, Tijd Zat, verraste met de weloverwogen, originele verhaallijn van een tijdreis door de oneindige vriendschap tussen twee buurjongens, is Liftmuziek minder goed gestructureerd. Om de verschillende ideeën bij elkaar te brengen had het programma iets meer zorgvuldig schaafwerk kunnen gebruiken.

Hoe dan ook heeft Bovenste Knoopje Open een fijn, bomvol kleinkunstprogramma te pakken, dat afwisselend ontroert en amuseert, en allerlei prangende thema’s adresseert. Met, in een catchy heavy metal ode aan de bladgroenkorrel, een absolute glansrol voor de bescheiden kamerplant Frits.

Foto: Yan Kei Lo