La Maison Vague is het verhaal van beeldend kunstenaar Patrick Corillon, die op een avond op een oud, aftands museum stuit, een museum gewijd aan ballades, sterke verhalen en oude zeemansliederen.

Op het podium staan een aantal objecten uitgestald die Corillon – toen hij de volgende dag het museum bij openingstijd bezocht – aldaar aantrof en die hij later op eBay terugvond. Bijzondere voorwerpen die stuk voor stuk een verhaal verhullen: een Mariabeeld dat wanneer het is gekanteld een krokodillenbek wordt, een mand met daarin een gerafeld touw waarmee zeemannen de verdronkenen een laatste eer bewezen, een ‘rokende’ fles. Geobsedeerd door die voorwerpen werd Corillon binnengesleept in de wereld van de zeemannen.

Hij vertelt dat hij weliswaar geïntrigeerd was, maar nog lang moest zoeken naar de vorm waarin hij die fascinatie goot. Die zoektocht verbindt de losse verhalen met elkaar en vormt zodanig de structuur van deze vertellende theatervoorstelling. Links op het podium verzorgt Fabian Coomans op een harmonium live de muziek. Rechts is een scherm waarop animaties worden vertoond, die Corillon maakte bij de verhalen.

Zo komen verschillende, sterke verhalen voorbij, van de nevelvogel tot de kapiteinspapegaai. Melancholie en weemoed voert de boventoon, een sfeer die versterkt wordt door het harmonium en de rustige, beheerste en ingetogen verteltechnieken.

Met de opkomst van de stoomschepen werd de behoefte aan zeelui, en daarmee hun liederen (die ook bedoeld waren om hun bewegingen tijdens het roeien, schrobben of schillen op elkaar af te stemmen), schaarser en begonnen zeemannen ook aan de wal hun centen te verdienen: als straatventer of schoonsteenveger bijvoorbeeld, immer vergezeld van hun zang en sterke verhalen. Straat-zeelui, werden ze genoemd.

De verhalen op zich zijn mooi beeldend en worden prettig ingetogen verteld – soms alleen in beeld. De voorstelling is uitermate geschikt om je even een uurtje te verliezen in voorbije tijden. De grootste kracht van deze muzikale vertelling zit hem in de intimiteit. Samen met het publiek worden de oude verhalen tot leven geroepen. Corillon eindigt met het verhaal van de kapiteinspapegaai, en hoe hij dat aan een kinderklas vertelde – waarbij hij uiteindelijk alle kinderen in slaap kreeg. La Maison Vague is een aanstekelijke, sobere ode aan sterke verhalen en liederen.

Foto: C Pean