Van de vier grote circusgezelschappen die het programma van Carré Cirque vormen, is het Canadese Cirque Éloize de oudste. Dit jaar vieren ze hun 25e verjaardag. Het belangrijkste doel was indertijd het opnieuw uitvinden van circus. Weg uit de tent, weg van de straat: het theater in. Meer nog dan bij het tien jaar oudere Cirque du Soleil wilden ze allerlei verschillende disciplines integreren. Naast acrobatiek en clownerie moest er een verhaal zijn, met dans en live muziek. Het leverde prachtige voorstellingen op als Cirkopolis en ID.

Het hedendaagse circus is in alle opzichten schatplichtig aan de pioniers uit Montréal. Geen gezelschap durft zich meer te vertonen zonder nagedacht te hebben over iets als een verhalende context. Acrobatische hoogstandjes alleen voldoen niet meer.

In de jubileumvoorstelling van Cirque Éloize Hotel komt de liefhebber van de adembenemende stunts er echter wel heel erg bekaaid van af. Net als hun jongere collega’s van het eveneens Canadese FLIP Fabrique, die hun tournee-ervaringen verwerkten in Transit, is het uitgangspunt van de voorstelling het eindeloze reizen en de daarmee gepaard gaande overnachtingen in hotels. Omdat taal geen belemmering vormt, reizen circusartiesten meer dan wie ook de wereld rond. Éloize trad in zijn 25-jarig bestaan op in meer dan 500 steden in 55 verschillende landen. Het hotel werd een tweede huis.

Dat moet een schat aan verhalen opgeleverd hebben, zou je denken. Een mer à boire. Maar niets daarvan is terug te zien in de voorstelling. Die hangt aan elkaar van grappig bedoelde slapstickscènes, een enkele virtuoze act en een paar liedjes – prachtig gezongen, dat dan weer wel. Maar het geheel is volstrekt onsamenhangend, zonder kop of staart.

Alles speelt zich af in de lobby van een hotel in Art Deco-stijl. Daar is het een komen en gaan van mensen, vooral personeel. Veel gasten komen er blijkbaar niet. Terwijl die nu juist de eenvormigheid van de hotel-discipline hadden kunnen doorbreken. Nu moeten we het doen met een enkel, losstaand hoogtepunt als een schitterende ensemble-act met hoelahoeps. Dat is veel te weinig om deze show te redden.

Foto: Pierre Manning