VOF de Kunst is terug in de theaters. Niet met een nieuwe kindervoorstelling, maar met een theaterconcert voor volwassenen – een primeur voor de band. De première is heel Brabants georiënteerd, maar de Tilburgse band komt met de tournee door het hele land, van Oldenzaal tot Amsterdam. Ze beloven een feest van herkenning en meezingers.

Als je daar langer bij stilstaat, besef je dat er maar twee grote hits zijn die iedereen kan meezingen: ‘Suzanne’ en ‘Eén kopje koffie’. En het kinderalbum ‘Dikkertje Dap’ natuurlijk, maar zouden ze die meenemen in een tournee voor volwassenen? Het antwoord, tot blijdschap van deze jonge recensent, is ja. Die nemen ze mee. Maar niet te veel, en met volwassen herschreven teksten, zodat het past in het programma.

De band is in de 37 jaar sinds de wereldwijde ontdekking van ‘Suzanne’ wat grijzer en stijver geworden, maar aan de klank is niks veranderd. Zelfs al moeten de hoogste tonen soms uit zijn tenen komen, leadzanger Havens is zijn warme, herkenbare stemgeluid en Brabantse tongval niet verloren.

De sfeer is tijdens de première in ‘s-Hertogenbosch een beetje rommelig, en ongedwongen. De praatjes waarmee Havens de liedjes introduceert zijn van zeer wisselende kwaliteit – aankondigen dat je een liedje over de reizen naar oude glorie wilde schrijven, dat je nu gaat zingen en oude glorie heet, lijkt overvloedig. Maar een verhaal over hoe ze eens Anouk tegen het lijf zijn gelopen, terwijl ze zich in tutu stonden klaar te maken voor de openingsscène van een kindervoorstelling (Vanaf hier nog vijf kwartier) is natuurlijk hartstikke leuk om te horen.

Om het aantal bekende hits wat uit te breiden is er een verrassingselement; ze nodigen een gastzanger uit (in Theater aan de Parade komt Frank Lammers het podium op om Brabantse versies van twee hits van André Hazes te zingen). Maar er komen ook tal van eigen nummers voorbij van het album 2(013), die je waarschijnlijk niet kunt meezingen, maar het beluisteren waard zijn. Zoals het lieve ‘Van Mij’ en het eerbetoon ‘Strepen op de weg’ voor iemand die er niet meer is.

Als dan eindelijk ‘Suzanne’ komt, zegt de doorgewinterde frontman alsof hij het bijna vergat: ‘zitten er Suzannes in de zaal?’ Er klinken enthousiaste gilletjes, en een tiental handen schiet omhoog, van die van tienjarige meisjes tot… Wie zal het zeggen, die van de 36-jarigen die in 1983 zijn vernoemd naar de hit? Wat een vrolijk gezicht.

Foto: Ruut Dijkstra