‘Hoe pleeg je een moord zonder daar zelf de schuld van te krijgen?’ vraagt Patty, zwaaiend met een pistool. In de razendsnelle relatiekomedie Hartstocht, een thriller dreigen voortdurend dooien te vallen. En omdat het ene personage nog sterker ontoerekeningsvatbaar is dan het andere, is het wachten totdat dat pistool daadwerkelijk afgaat. Regisseur Gerardjan Rijnders maakt met een virtuoze tekst van schrijvers Koos Terpstra en Nhung Dam een voorstelling die aanvankelijk traditioneel oogt maar die door de scherpe kantjes lekker vilein is geworden.

Het echtpaar Patty en Max is al zó lang samen is dat de relatie sleets dreigt te raken. De verlokkingen buiten de deur beginnen steeds harder te trekken. Gelukkig staat voor Patty altijd haar beste vriendin Elizabeth klaar. Zij is op haar beurt getrouwd met de slome, degelijke Julius. Samen hebben zij een eigengereide puberdochter die Eve heet.

Afgezien van deze rolverdeling is Hartstocht, een thriller zo’n stuk waarover je vooraf helemaal niks mag vertellen omdat je altijd te veel verklapt. En dat zou zonde zijn van alle verrassingen waarop auteurs Koos Terpstra en Nhung Dam hun toeschouwers vergasten. De intrige is vanaf het eerste moment onvoorspelbaar. Niets is wat het lijkt en alle personages blijken andere drijfveren te hebben dan de toeschouwer denkt. Het stuk spot met de behoefte van het publiek dingen al te begrijpen voordat ze gezegd zijn, halve zinnen helemaal af te maken, verhaallijnen in te vullen zonder de werkelijke koers ervan te kennen. Daarbij verliest de toeschouwer het steeds van het stuk, omdat personages en verhaal aldoor onverwachte afslagen nemen.

Met zijn razendsnelle teksten, verrassende wendingen en met een aaneenschakeling van misverstanden en ‘verkeerde benen’ doet Hartstocht, een thriller vooral denken aan scherpe Engelse tekstkomedies in de traditie van schrijvers zoals Oscar Wilde.

Schrijver Koos Terpstra is goed in het uitwerken van vrouwenrollen en dat blijkt ook weer in dit stuk. Oda Spelbos raast over het toneel als Patty, de vrouw des huizes. Ze schakelt bliksemsnel van verdrietig naar ironisch, van hysterisch naar onderkoeld, van verslagen naar moordzuchtig. Haar sterkste tegenspeler is Sandra Mattie als de beste, doch onbetrouwbare vriendin. Haar Elizabeth beheerst ternauwernood haar nieuwsgierigheid, angst en verontwaardiging. Vincent Croiset, acteur met van nature een wat ongemakkelijke mimiek, klopt helemaal in de rol van de onhandige echtgenoot Max.

Evert van der Meulen is gecast voor de rol van de slome Julius, maar de acteur werd luttele dagen vóór de première geschept door een bus en brak een been. Zijn rol wordt daarom voorlopig overgenomen door Tijn Docter. Die camoufleert zijn niet-ingespeeld zo meesterlijk met opzettelijke onhandigheid dat zijn Julius volkomen geloofwaardig is.

Tegen een decor dat bestaat uit strakke grijze vlakken die een design woonkamer verbeelden (ontwerp: Leon van Boxtel), ontrolt zich een even komische als onvoorspelbare intrige. Regisseur Rijnders drijft zijn acteurs in stevig tempo naar plezierige hoogte.

Foto: Ben van Duin