Een deurenkomedie, het bestaat nog. En ook de variaties: een man die zich verbergt in een koelkast, onder tafel, achter de bank. Tweelingbabies die nu eens in de babykamer dan weer in de slaapkamer huilen. In de voorstelling Harrie let op de kleintjes van Jon van Eerd komen verschillende stijlen van humor en komedie samen. Ouderwetse, beproefde middelen die toch een groot effect blijven sorteren. 

Onbetwist is Harrie let op de kleintjes een doorgedraaide, kolderieke uitvoering waarin gekte en humor een innige band aangaan. Het decor, ontworpen door Jos Groenier, is een hedendaags interieur, effectief gebouwd met veel glas, een keukeneiland, bank. En twee deuren: die naar links gaat naar de babykamer en rechts naar de ouderlijke slaapkamer.

Van Eerd in de hoofdrol van Harrie Vermeulen past op de tweeling van de beste vrienden van hem en zijn vrouw Inez, een meesterlijke rol van Margo Dames. Maar een ruilbeurs met parafernalia van Star Wars lokt Harrie en zijn vriend Sam (Arie Cupé) het huis uit, met achterlating van de tweeling, de jongetjes Rex en Lex. Harrie bedenkt een ingenieus plan om de kleintjes in de gate te kunnen houden. Ondertussen komt nichtje Bobbie (April van Amelsvoort) ook oppassen. Daarna ontwikkelt zich een hilarisch verhaal waarin wisselkinderen, een inspecteur van de politie en tal verwikkelingen volgen die uiteindelijk leiden tot een meer dan een komische avond. Het publiek tijdens de première in de Goudse Schouwburg genoot met bijval en enthousiasme. Arno Bremer zorgt voor de kostumering en de muziek van Marco Braam brengt de toeschouwers meteen in de juiste, feestelijke stemming.

In de beginscène wisselt Van Eerd de volle luiers van de tweeling en vult een bakje met de inhoud. Als verrukkelijke chocolademousse gaat dit bakje een geheel eigen leven leiden en keert telkens terug, als een lekker plat motief. In de regie van Caroline Frerichs wervelt en swingt de voorstelling. Elke scène vormt een nieuwe ontwikkeling, totdat het je als toeschouwer begint te duizelen. Dat is goed ook. Van Eerd grossiert in misverstanden en goede bedoelingen: hoe meer hij de geheimzinnige verdwijning van de tweeling probeert op te lossen, des te komischer wordt het.

Jon van Eerd is niet alleen de energieke spil met droogkomische humor in de voorstelling, hij is ook de tekstschrijver van Harrie let op de kleintjes, uitgebracht door het Pretpakhuis. Het is geen hoogstaande literatuur, waarschuwde Van Eerd. Dat kan dan wel kloppen, maar dat neemt niet weg dat hij op vernuftige wijze motieven, uitvergrotingen, groteske overdrijvingen, rolwisselingen en meer geheide motieven uit het blijspelgenre moeiteloos een plaats geeft.

Opvallend is dat acteur Van Eerd op fijne manier ‘ontploft’ als iemand naar de bekende weg vraagt. Mede dankzij de snelheid van het spel komen woordspelingen meteen aan, en vervolgens is daar alweer de volgende scène. Margo Dames als klassiek geschoolde actrice weet prachtig in enkele tellen van een keurige, soldateske vrouw te transformeren tot een dronken sloerie. Ook de overige rollen zijn sterk neergezet, onder wie die van April van Amelsvoort als het nichtje, Zjon Smaal als de inspecteur en Arie Cupé als de domme Sam die eigenlijk de gehele krankjoreme situatie op zijn geweten heeft. Dat hij zich als een Star Wars-adept hult in zwarte mantel doet vele, duistere erotische voorkeuren vermoeden. Dat motief wordt breed uitgemeten.

Van Eerd kent geen grenzen, dat strekt hem zowel tot nadeel als tot voordeel. Gaandeweg gaat Harrie let op de kleintjes behoorlijk over de top en dan lijkt elke nieuwe ontwikkeling welkom om weer een nieuwe, nóg uitbundiger en dwazer situatie neer te zetten. Dan tolt de voorstelling over zichzelf heen. Het mooiste moment van de voorstelling is dat waarin Van Eerd de dood van een gefantaseerde zangeres, Josje, tot wel tien keer toe herhaalt: ze bleef met haar scherpgepunte hak haken in de tramrails, geen schijn van kans. Die herhaling is briljant. De beide heren, Sam en Harrie, hullen zich graag in vrouwenkleren: ze zingen het liefst de The Andrew Sisters compleet met militair kostuum en hoedje op. In vindingrijke vertaling van Rum and Coca-Cola en andere hits zijn de zusters even onsterfelijk. Echt ernstig wordt het niet. Van Eerd zal en moet met zijn pokerface en onstuitbare drang tot vrolijke gekheid toch weer amuseren.

Foto: Roy Beusker