Moet een jeugdtheatergroep theater maken voor alle leeftijden? Een discutabele vraag. Toch kun je bij de grotere jeugdtheatergroepen een ontwikkeling in die richting waarnemen. Vorig jaar maakte tg Max haar eerste voorstelling voor vierplussers. Nu regisseert Noël Fischer van Bonte Hond een voorstelling voor tweeplussers: Harig Hondje. De première vond dit weekend plaats tijdens peutertheaterfestival 2 Turven Hoog.

Het baasje van Harig Hondje woont in een schattig huisje, zonder dak maar wel met deurtjes en raampjes. De kinderen mogen in het midden op poefjes zitten, de grote mensen op zachte krukjes tegen de muren. Het huisje staat vol met tafeltjes, kastjes, een speelgoedhuis en allerlei huis- tuin- en keukenobjecten. Het baasje van Harig Hondje valt meteen met de deur in huis: Harig Hondje is zoek. Dus moet er worden gezocht. Eerst in haar tas. Daar zit wel veel haar in, maar geen hondje. Vervolgens kijkt ze achter de deur. Een spons met een bril erboven piept door een raampje en roept een opsporingsbevel om. Het signalement luidt: ‘Harig Hondje heeft veel haar’.

De rest van de voorstelling verslaat de zoektocht van het baasje. Ze gaat van de rastaman met zijn piano naar de sjieke dame in de villa, van de mopperende buurman naar de volkse kapster en van haar huis naar het plantsoen. Feike Looyen speelt het baasje en doet dit op een no-nonsense manier. Ze is best stoer en maakt gerust over de hoofden van de peuters een grap tegen de ouders. Ze speelt bovendien alle personages met de meest eenvoudige objecten. Twee houten afwasborstels met opgetekende gezichten vertolken twee stoere jongens. Een roze plumeau is de poetsende buurvrouw. Twee douchegordijnringen met daarin twee knikkers en een schaar die als mond fungeert, vormen via de overheadprojector een dol mannetje op de muur. De allerkleinsten kijken wat verdwaasd om zich heen, zij zien het verband tussen de projectie en de objecten nog niet.

‘Heeft u Harig Hondje gezien?’ Nee, niemand heeft hem gezien. De kinderen worden er een beetje onrustig van, stilzitten lukt amper meer. Voor de meegenomen (net) tweejarige en haar crèchevriendinnetje is deze eerste theaterervaring wel heel erg spannend, zij durven hun moeders niet los te laten. Dan, gelukkig, komt Harig Hondje toch tevoorschijn. Hij keft vrolijk en de baas is blij. Bovendien blijkt hij zich te hebben vermenigvuldigd – er is nog een hele koffer vol keffende harige hondjes. Een prachtig en vrolijk einde.

Harig Hondje heeft alle ingrediënten die een voorstelling voor jonge kinderen moet hebben: verbeelding, grapjes, nabijheid, herkenbaarheid en een eenvoudig probleem met goede afloop. Niet voor tweejarigen, wel voor kinderen van een jaartje ouder. Looyen is prettig nuchter maar qua stemvolume en spelenthousiasme soms wat overweldigend. Daar zal ze vast nog wel een weg in vinden. Dan is Harig Hondje een heerlijk kleuteravontuur.