Ze ontmoeten elkaar in een chatroom. Zij is een middelbareschoolmeisje, veertien jaar oud; hij is een 39-jarige fotograaf. Hun geflirt leidt tot een afspraak in een café. Dom meisje, denk je als toeschouwer. Van mijlenver zie je aankomen hoe het mis gaat. En het gaat ook mis, maar niet zoals het publiek verwacht.

Hard Candy, een bewerking van de gelijknamige film uit 2005 door Toneelgroep Oostpool en Theater Sonnevanck, is een mind fuck, zoals regisseur Marcus Azzini treffend omschrijft. Een thriller die je naar adem doet snakken. Een voorstelling die pijn doet en de mannelijke kijker de benen doet samenklemmen van gruwel en angst. Tijdens de tournee langs middelbare scholen speelden de acteurs Mike Reus en Stefanie van Leersum in de laadbak van een vrachtwagen en vielen vijftien jongeren flauw. Aanstaande zondag, op het Theatergala, maakt de voorstelling kans op de Gouden Krekel als meest indrukwekkende jeugdproductie van het seizoen. Vanavond is de laatste uitvoering in het Amsterdamse jeugdtheater De Krakeling, maar er wordt gesproken over een reprise. Gelukkig maar. Een voorstelling als Hard Candy is zeldzaam: zo rauw, zo heftig, zo confronterend.

De net afgestudeerde Van Leersum speelt de tiener Hayley aanvankelijk giechelig naïef. Met haar rollende ogen, verlegen lachje en onhandige motoriek heb je het gevoel werkelijk te kijken naar een middelbare scholier – een moderne Lolita in spijkerbroek. Tegenover haar is Reus als de fotograaf Jeff joviaal en geïnteresseerd; alsof hij veel begrijpt van wat er omgaat in het hoofd van een jong meisje. Zijn voorstel om bij hem thuis wat muziek te luisteren klinkt zo oprecht dat je bijna gelooft dat dat het enige is wat hij van Hayley wil.

Maar eenmaal in zijn fotostudio worden de rollen omgedraaid. ‘Is dit een tienergrap?’ vraagt een benauwde Jeff die inmiddels geen kant meer op kan. ‘Een tiener – ja,’ antwoordt Hayley, ‘een grap – nee.’ Waarop Van Leersum zich ontpopt tot een berekende jonge vrouw die de touwtjes strak in handen heeft.

Hard Candy is een verhaal over macht en misbruik. Over het gevaar van internetdaten en de perversiteit van de geërotiseerde beeldcultuur. De grappen van de jonge Hayley zijn bikkelhard en vormen de opmaat naar verrassende plotwendingen die Jeff steeds verder in het nauw drijven. Uiteindelijk culmineren ze in een van de schokkendste scènes die ik ooit in een jongerenvoorstelling heb gezien. Een uitgekiend geluidsdecor zorgt voor de rest en stuwt de spanning naar grote hoogten. Een wonder dat er niet veel meer tieners flauwvielen.

Foto: Sanne Peper