Tijdens het duet Glittergods/Stigma van Jesús de Vega is de catwalk tussen twee rijen stoelen gelegd waardoor de toeschouwers dichtbij dansers Revé Terborg en Pascal Sangl zitten. Een gehavende discobol ligt ergens in het midden van de witte strook die tijdens de voorstelling vele malen wordt afgelegd door de twee, vaak in tegengestelde richting. In beginsel langzaam en geconcentreerd, alsof er een vertraging plaatsvindt, later zijn ze schokkerig en nerveus. Revé Terborg straalt kracht uit, Pascal Sangl heeft de lichtheid van een balletdanser.

Tijdens het duet zijn op verschillende momenten tekstfragmenten op tape te horen. ‘We must be over the rainbow’ geeft een eerste hint waar de choreograaf naartoe wil. Als even later een compilatie van verschillende stemmen klinkt, krijgt de toeschouwer een weerzinwekkende stroom uitspraken van homofobie, een geloof in complottheorieën en zelfs een oproep tot doding te horen.

De grimassen van de dansers verwringen langzaam tot iets tussen lachen en huilen in. Hun reactie is ook dubbelzinnig als met een luide knal een kanon vol rode snippers wordt leeggeschoten. Is het de kleur van bloed of juist een bom confetti om zich niet uit het veld te laten slaan? Dat laatste lijkt het geval als een snelle beat kortere en fellere bewegingen aan de dansers ontlokt en zij voorover gebogen of met hun handen achter het hoofd gevouwen dansen.

Later verplaatsen de dansers zich, terwijl hun bezwete lijven inmiddels vol met rode snippers geplakt zijn. Aan weerszijden van de catwalk worden witte lichtbanen als grenzen geprojecteerd.  Als naar het einde toe een lang opsomming van landen klinkt, dringt pas door op hoeveel plaatsen in de wereld homoseksualiteit nog verboden is. Het is een opsomming om moedeloos van te worden, toch laat Jesús de Vega zijn voorstelling Glittergods/Stigma hoopvol eindigen. Dat werkt niet alleen goed als opmaat naar het feest dat die avond nog volgt, maar benadrukt ook het besef van onze paradoxale werkelijkheid. Terwijl er in het Westen lekker wordt doorgedanst, is er in grote delen van de wereld nog een lange weg te gaan.

Foto: Jon Haywood