Sinds 1902 tot op heden wordt Gizmo gretig in Amerika gelezen, een Popular Mechanics Magazine. Althans, dat willen de makers van de gelijknamige voorstelling ons doen geloven, uitgevoerd door Toneelschap Beumer & Drost. De naam Gizmo is van de makers zelf, en betekent ‘gadget of slim apparaatje waarvan men zich de juiste naam niet herinnert’, aldus de makers.

Het Popular Mechanics Magazine bestaat beslist. Acteur Michael Helmerhorst is de gedroomde droogkomieke speler van de man alleen die zich bezighoudt met allerhande uitvindingen en technische noviteiten. Met zijn zwarte bril, flegmatieke speelstijl die hij ontleent aan Laurel & Hardy (waarvan hij een groot liefhebber is) en ouderwetse dictie neemt hij de toeschouwer moeiteloos mee in deze nostalgische reis.

Samen met acteurs Martin Hofstra en Che-Sung Wu creëert hij een soort schuurtjes- en zolderkamertheater waarin de drie mannen als Willy Wortel zijn: uitvindingen doen, proefpersonen spelen die in een met loodwanden afgesloten ruimte plots een baard krijgen, meereizen met een ruimtereis.

Gizmo is een verrukkelijke voorstelling voor ieder die geïnteresseerd is in de droom van technische vernieuwingen. Hoe ontstaan die? Het woord ‘prototype’ is in onbruik geraakt, maar keert opeens weer terug: het is het eerste product van een technologische innovatie.

Beeldende kunsten ontkomen niet aan de ironie van het drietal: als Che-Sung Wu een schilderij uitlegt in onnavolgbaar Aziatisch, dan begint het pinpongballetje erop opeens rond te draaien. Surrealisme, nostalgie en techniek ontmoeten elkaar op fantasierijke wijze.

Foto: Neeltje de Vries