Oude popsterren spelen soms wie ze eens waren. Dat geldt ook voor Harry Been, de hoofdpersoon in de muziektheatervoorstelling Ghost track. Te veel praatjes, te popi, te wispelturig en te onzeker. Na twintig jaar niets van zich te hebben laten horen wil hij weer een nieuw album opnemen. 

Opnametechnicus Tommy heeft geregeld dat dat in zijn studio kan. Tommy deelt met Harry een verleden: Harry nam zijn rol als zanger van Tommy’s band over en kreeg bovendien iets met Eva op wie Tommy danig verliefd was. Toen Eva twintig jaar geleden verongelukte, stopte Harry abrupt als zanger. In de studio staan de muzikanten al ongeduldig te wachten, klaar om met hem aan de slag te gaan. Maar Harry is nog niet zo ver.

Ghost track ontvouwt zich als een soapstory met een nukkige zanger, onverwerkt liefdesverdriet, popnummers en een oude opname van Eva (de door Ellen ten Damme gezongen ghost track) als belangrijkste ingrediënten.

Het verhaal wordt in korte scènes opgediend, afgewisseld met live muziek. De technicus (gespeeld door Henk Zwart) vertelt het publiek stukje bij beetje wat er zich in het verleden heeft afgespeeld, terwijl de drie muzikanten (Stephan Jankowski (gitaar), Ruud Vleij (bas) en Anne Zwaga (sax, toetsen) ondertussen met Hein van der Heijden als zanger werken aan de studio-opnamen van Harry’s nieuwe nummers. Van der Heijden werkt hard om de gepijnigde rockster geloofwaardig te maken. Maar hij krijgt weinig tegenspel en een echte zanger is hij niet.

Ghost track, een productie van Blau Hynder, is een te dun verhaaltje met te veel clichés. Weliswaar met een redelijk tempo en goede muzikanten maar die spelen dan wel weer tamelijk anonieme muziek. Erg meeslepend wil deze muziektheatervoorstelling dan ook niet worden.

Foto: Niels Westra