Dit is alweer het tweede seizoen dat cabaretier en stand-up comedian Soundos el Ahmadi op tournee is met haar voorstelling Geboren met ervaring. Het is een zeer geslaagde voorstelling te noemen. Met haar innemende persoonlijkheid, grote verteltalent en droogkomische, tikkeltje cynische humor, weet Soundos van begin tot eind te boeien.

Op het eerste gezicht bevat de voorstelling geen verhaallijn of rode draad. Het lijkt eerder een luchtige stand-up comedy-avond, waarop Soundos een beetje praat met de zaal en verhalen over haar leven vertelt. Maar langzaamaan ontvouwt zich toch een groter verhaal, het verhaal van een vrouw die maar moeilijk haar kwetsbaarheid kan tonen en zichzelf iets te vaak overschreeuwt. Een vrouw ook die er niet tegen kan als vriendinnen in haar bijzijn zomaar gaan huilen, want emoties moet je opkroppen. Dat heeft ze van huis uit meegekregen.

In het persbericht van de voorstelling staat dat Soundos geen ‘pseudo-engagement’ brengt en dat is absoluut waar. Ze houdt het over het algemeen dicht bij zichzelf en op de momenten dat ze wél iets over de maatschappij zegt, is dat oprecht en goed doordacht. Zo brengt ze een gepassioneerd verhaal over de onderdrukking van vrouwen, waarin ze het idee ter discussie stelt dat vooral moslimvrouwen onderdrukt zouden worden. We kunnen wel steeds naar vrouwen met een hoofddoek wijzen, maar we vergeten voor het gemak maar even dat niet-gesluierde vrouwen net zo goed met seksisme en discriminatie te maken hebben. En nee, als ze na een voorstelling te horen krijgt dat ze ‘best grappig is voor een vrouw’, ervaart ze dat niet als een compliment.

Soundos is een echte stand-up comedian. Wat ze deelt met Comedytrain-collega’s als Hans Sibbel en Eric van Sauers, is dat ze een fantastische verhalenverteller is. Je blijft aan haar lippen hangen als ze eenmaal begonnen is met praten, en de grappen staan altijd in dienst van het verhaal. Ook in haar soepele omgang met het publiek – een talent dat ze al uitgebreid tentoonspreidde in haar debuutvoorstelling Soundos Aangenaam (2011) – toont ze zich een echte stand-upper.

Waar voor Soundos in de toekomst nog een uitdaging ligt, is om van haar los aaneengeschakelde verhalen een echt theaterprogramma te maken. Waar de losse structuur van de voorstelling in de eerste helft goed werkt, werkt de voorstelling niet naar een overtuigend einde toe. In het laatste half uur zitten een paar rare overgangen en warrige gedachten over vrijheid en beschaving en hoe mooi het is dat je in het leven altijd ‘jezelf bij je’ hebt. Dat neemt niet weg dat Soundos een overtuigende en bovengemiddeld goede voorstelling neerzet, die tegelijkertijd grappig, slim en ontroerend is.