Anderhalf jaar nadat de Apocalyps voorspeld was brengen Anne Gerhing, Vera Ketelaars en Marjolein Frijling Fort G, een stuk over de angst voor het einde der tijden. Eerder boekten Gehring, Ketelaars en Frijling internationaal succes met Bye bye world en met de pitch van Fort G won dit trio zowel de Likeminds Pitchprijs als de Directors Choice Award van het Theater Festival. Een veelbelovend concept, maar wordt deze belofte ook waar gemaakt in de uiteindelijke enscenering?

Zussen Ka en Teddy wonen op een afgelegen eiland. Op dit eiland, dat ooit onbewoond was, zijn hun gestrande voorouders een eigen gemeenschap begonnen. Het leven op het eiland is vredig en simpel. Ze leven van wat de zee hun brengt en iedereen op het eiland kent elkaar. Maar dan komt er een voorspelling. Het eiland zal verzwolgen worden door een grote vloedgolf. De vredige samenleving wordt verstoord door de onheil van het einde.

Anne Gehring en Vera Ketelaars bevinden zich op een kurkachtig vierkant, om hen heen is het blauw. Dit is de eerste keer dat zij niet met zijn tweeën op het toneel staan. Links voor op het vierkant zit Teresa Campos. Met een loopingstation maakt zij met haar stem, een duimpiaono en zeegeluiden een onheilspellende soundscape. Onder begeleiding van Teresa Campos en met een minimum aan theatrale middelen creëren Gehring en Ketelaars een nieuwe wereld. De sfeer op het eiland is te voelen in de zaal. Het is knap hoe de drie performers het publiek weten te voeren naar de ruige natuur waar zij over spreken. De dreiging van de komende vloedgolf is voelbaar aanwezig.

Hoewel de zee en het leven op een verlaten eiland eindeloze poëtische waarde hebben, is dit onderwerp weinig origineel. Het thema waar Gehring, Ketelaars en Frijling vanuit zijn gegaan voor deze voorstelling – namelijk de angst voor het einde van het bestaan – is boeiend, maar het verhaal waarin zij deze thematiek hebben uitgewerkt laat te wensen over. Dit doet enigszins af aan de filosofische aard van het gekozen motief.

Niettemin hebben Gehring en Ketelaars zich wederom bewezen als echte podiumbeesten. Hun spel kent de juiste balans van fysieke inleving en tekstbehandeling. Zij weten zich staande te houden in de kale ruimte en razen als de komende storm over hun eigen stukje land, waar zij zich duidelijk thuis voelen. Ondanks het weinig inspirerende verhaal is de kerngedachte van het stuk wel iets waar ieder mens in zijn leven tegenaan zal lopen. Fort G is een knap staaltje acteerwerk en een betoverende sfeerimpressie.

Foto: Polle Willems